Mavi okulda!

Günler geçmek bilmiyordu… 

Mavi boyalı olalı çok uzun zaman olmuştu ve ben her yılı bunalım içinde geçirmiştim. 

Gündüzleri uyuyor sabaha kadar uyanık duruyordum. Sonra bir akşam televizyonda mavi boyalı birinin oynadığı bir filmi gördüm… 

Pür dikkat izlemeye başladım... 

Burada mavi boyalı bir kız vardı, Kız üniversiteyi bitirdiği yaz arkadaşları ve nişanlısı ile bunu kutlamak üzere dağda kayak yapmaya gidiyor, kayarken düşüyor ve mavi boyaya bürünüyordu. Sonrasında tabi onunda benim gibi hayatı kararıyordu, önce nişanlısı terk ediyordu onu, sonra evde kapanıyor sıkıntılı günler geçiriyordu. Fakat onun ailesi onu topluma kazandırmak için çaba harcıyor ve bir süre sonra mavi boyasına rağmen dışarı çıkmaya, çalışmaya ve hatta âşık olup hayatı her şeye rağmen yaşamaya başlıyor. … 

Sonu mutlu biten bu mavi hikâye bir anda beynimde şimşekler çaktırdı. Bu benim için hayatımı kurtaracak can simidi oldu. Beni harekete geçirecek bir şey bekliyormuşum demek ki(!) 

Birşeyler yapabileceğimi bu şekilde fark etmiş oldum. Sonra da birşeyler yapmak için adım atmaya karar verdim. İlk önce yarım bıraktığım Lise tahsilimi tamamlamak için okula gitmek istedim(!) … 

çok şaşırdılar evdekiler. 

-“Nasıl gideceksin? Yani olur mu?” diye pek taraftar olmadılar ve bir süre bundan dolayı onları ikna etmem gerekti. Fakat ailemi okula gitmek için ikna etmekle her şeyin bitmediğini de okula gittiğimde gördüm. 

Beni gören yaşıtlarım benden kaçtılar, sınıfta kimse yanıma oturmak istemedi. Kimisi acıyarak kimisi de sanki ona bulaşacakmış gibi korkarak bakıyordu. 

Lise son sınıfta üniversite sınavlarına hazırlanmam çevresel etkenlerden dolayı hiç kolay olmadı. 

Dershaneye de insanların bu olumsuz bakış açısından dolayı gitmedim. Kendi çabam ile sınavlara hazırlandım. Zaten okul ve ev harici yaptığım hiçbir şey yoktu. Tüm geleceğimin okumak ve başarılı olmak ile kurtulacağını düşünüyordum(!) 

…Tüm bu hisler ile girdiğim üniversite sınavından çok iyi puan aldım ve okulumun birincisi oldum. 

Gerçekten de bu başarım insanların bana bakış açısında yumuşamaya sebep olmuştu. 

Benim akıllı bir insan olduğumu fark ettiler. Oysa mavi boyalı olmamdan dolayı başarılı olmamı beklemiyorlardı(!) 

Sonra tek tük arkadaşlar edinmeye başladım. Önce bir dostum sonra iki ve üç derken yavaş yavaş arkadaş sayımı arttırıyordum. 

Üniversiteye gidecektim(!) 

…Lise arkadaşlarım alışmıştı bana(!) 

…zaten onlara kendimi zor kabul ettirmiştim şimdi yeni bir ortama girecektim. 

Korkuyordum(!) 

Okumak istiyordum ama maviş rengimden dolayı neler yaşayacağımı kestiremiyordum. 

Toplumun içinde olmak hiç kolay değildi benim için… 

Aynı şekilde toplumun da beni içine almakta zorlandığını biliyordum(!)