Mavi

Olacaktı bu sefer,  

Elimi uzatmıştım, çok yakınımdaydı… 

Daha dokunmadan sıcaklığını hissettim içimde. 

Korktum, çektim elimi, ben kendi soğukluğumla iyiydim. 

Buzlarım erirse, bir daha buz tutmak hem çok uzun, hem de çok can acıtıcı,  

Hele bir de mevsim baharsa,  

Hele bir de bütün şarkılar, çiçekler duygu kokuyorsa,  

Hele bir de güneş açıyorsa her gün… 

Hep yaptığım şeyi yaptım; ‘ ya sonra’lardan oluşan kalenin arkasına saklandım hemen,  

Kanma, aldanmalardan oluşmuş şemsiyemi de açtım. 

Ama kaçamadım ışıktan. 

Dayanamadım dokundum ben de o sıcaklığa. 

Mavisinde kayboldum, kendimi unuttum. 

Yumuşaklığına sokuldum, burası güvenli, ben burada kalabilirim dedim. 

Avuttu beni. 

Hiç geçmediğim bahçelerden çiçekler koparıp verdi bana,  

Hiç yüzmediğim suların ferahlığını,  

Hiç yemediğim yemeklerin lezzetini sundu bana. 

Eyvah, oldu! 

Aşk oldu. 

Aşk çarptı kalbime. 

Nefes almak zorlaştı. 

Kayboldum yalancı bakışlarında. 

Hiç düşünmeden bıraktım kendimi. 

Uzun zamandır bu kadar mutlu olmuş muydum ben ? 

Bir dakika,  

Nereye gidiyorsun? 

Ama yeni başlamıştık. 

Yeni başlamıştı. 

Yeni başlayacaktı. 

Yeni bitti. 

Eskiyemeden bitti. 

Bitmeyecekti bu sefer. 

Beraber ıslanacaktık yağmurda,  

Beraber yürüyecektik çetrefilli yollarda,  

Beraber kavga edecektik, söz vermişti. 

Ama sustu. 

Hiç konuşmadı,  

Kavga bile etmedi. 

Güneş battı sonra. 

Çiçekler soldu, karanlık bastırdı. 

Kalbim acımaya başladı,  

Çok acıdı,  

Karanlık acımı avuttu,  

Acım da kalbimi 

Rüya bitti, uyandık, uyandım…