Maviden yosma yeşilim

Yeşil. Güç sende. Arzularının doruğa çıktığı , çabaların güç verdiği yaşam. Güçlü olacaksın, duman duman yükseleceksin dimdik. Başını indirmeden alçaklara, alçaklara direneceksin. Yükseklerde fazla boğuşmadan mütevazi olacaksın. Emrediyorum sana hayat ! Yaşa beni doya doya. Yaşamak birçok şeyi göze almaktır. Siyah aynalarda yansımanı umut gibi gör. Umutlu gibi yaşa. Kendine kandırık atsan da yaşa işte yansımanı. Siyahtan sarıya, sarıdan maviye, maviden yeşile renk renk yaşa tazelemeye çalıştığın umutlarını. Sana demiştim hatırlasana. Ormandasın. Hayal ormanında. Gövdesini soğan yeşili yosunların sardığı ormanlarda. Dallarını kaldır ve üstünlüğünü göster şu dünyaya. Neymiş görsün yeşeren dallarının umutla yükselişini.

Yükseldikçe göreceksin sarıyı. Gözünü alan sapsarıyı bağrında buğulayacaksın güçleneceksin. Tuğba ağacı gibi cennette bulacaksın bir parçanı. Parçalanmadan ayna gibi parlayacaksın, gözünü alacaksın güneşin, senden ürperecek, ağlamaya başlayacak. Yağmurlaşacak çocuksu tavırla. Yeryüzüne intikal eden dallarını tut cennet ağacının. Sarıl sımsıkı, ağla damla damla. Biraz da sen yeşillik kat dallarına yapraklarına. Bilmen gereken bir şey var yeşil ! Hayata nasıl baktığın değil ne renkle baktığın değerli, neyle baktığın yadigardır. Sen umutsun. Sen huzursun sıkıntılarda. İnsanlara ulaş ve huzur ver. Verimli ol, etkin kıl sevgili ruhunu. Şimdi kollarımı kaldırdım gökyüzüne sıktım sımsıkı yumruğumu. Ben neyim? Ben nedenim? Var mıyım, yoksa yok muyum bilmiyorum.

İki dudak arası duyguyla sebeplerimden yoksunum, yoksulum sevgiye. Belirsizim sezgilerime. Titrek bakışlarla ağlar oldum fırtına gibi. Eser oldum yel gibi, muson gibi. Musalla gibi yatar oldum bulutların yorgansı endişelerinde. Ben neyim? Ben bir leyleğim belki de göç etmeye ısınan. Belki de bir baykuşum donuk ve ılıman gözlerle bakan. Ne biliyorsunuz belki de ben bir otum. Yolunmayı bekleyen ya da ot gibi yaşanılması gereken. Zaten ot gelmişiz ot gidiyoruz derler ya. Belki de ben öyleyim işte.

Hey! Baksana! Belki de okunması gereken bir mektubum. Özlersiniz gelişimi. Okursunuz salya sümük lal gözlerle ve kör dilinizle. Hasret kokuyorumdur belki de. Sıla gibi bakıyorumdur suratınıza. Mühürlü bir gizemim belki de. Mum ışığında romantizmin doruğu olmama ne dersiniz? Yemedi mi? Pehh! Olmadı işte. Ben yeşilim yeşil... Ben bir ısırgan, ben bir yoncayım. Ben bir papatyanın taç yaprağıyım. Ben sarıdan bozma, maviden yosma yeşilim. Ben cennetine gitmeye çalışan bir göçebeyim. Yeşillikler içinde göçüyorum dünyadan. . .

GÖKHAN CENKER