Mayıs bir maymun iki...

Tatsız bir gün daha… Nasıl başlarsa öyle gider. Yüzümün makyajla maymuna döndüğünü söyleyen bir adam. Ne hoş Nahoş Kendi rüyalarıma, hayallerime sığınıp sarılıyorum kâğıda kaleme, silgiye boyaya... Yine ne varsa benliğimde var. Kendimi özlemeye tanıdığım zamanı sonlandırıp, maymun sıfatından kendi kendime kurtuluyorum. Mutluyum ben böyle. Çirkinsem sana ne be adam. Ama bende suç. Kendim ettim kendim buldum. Benim seçimim deyip kabulleniyorum yine yeniden. Üç gündür çektiğim baş ağrılarıma bir yenisi daha ulanıveriyor. Tepede başlıyor Alnıma Gözüme iniyor bu gezenti ağrı, İnce ince… Biliyorum çağın hastalığı stresten. İşte bir mayıs günü işçiler amacından sapmış eylemleri ile meydanları doldururken ve (maalesef) akşama kalmadan duyacağım kavga gürültü patırtı haberleriyle eve dönerken omuzlarım az biraz daha çökmüş olacak benim de. Daha gazetelere bakmadım. Bakasım da pek yok, zaten kararmışım. Ben en iyisi iki maymun resmi çizeyim. Akşam olmadan günümü özetleyeyim kendimce. Gündeme de elleriyle dudaklarını kapayan ikinci maymunu hedaye edeyim. Bu tatsız gün için.

DİPNOT: (Yine de akşam ekranlardan hoş bir işçi bayramı görüntüleri yansır da ben utanırım. Tüm işçilere selamlar. İyi bayranlar...)