Mayıs Politikaları

Mayıs ayı, nedense siyasette hep hareketli günlerin yaşandığı ay olmuştur. 1 mayıs. 19 mayıs. 27 mayıs. Şimdi de araya 14 mayıs sıkıştırılıyor. 14 Mayıs 1950, DP nin iktidara geldiği gün. Çok partili döneme geçtiğimiz gün. CHP den, İnönü den ve açıkça söylemeseler de, Atatürk ten, intikam alma günü. İlk işleri Ezanı yeniden Arapça ya çevirmek olmuştu. Sokakta sarıklılar ve cüppeliler, birden çoğalmıştı. İmam Hatip okullarının açılması hızlanmıştı.. Yandaşlara avantalar dağıtılıyordu. Çoluk, çocuk, ölü, diri, Vatan Cephesine kaydedilip, isimleri devletin radyosundan okunuyordu. Gericilik hortlamıştı. 14 Mayısta geldiler. 10 yıl sonra 27 Mayısta, bir askeri darbe ile gittiler. Şimdi bu 14 Mayıs, sessiz sedasız kutlanmaya çalışılıyor. Yakında Resmi bayram olarak ilan edilirse şaşmayalım.

Bu günkü DP de genel kurul var. Genel başkan seçecekler. Bir yanda Demirel’in desteklediği Cindoruk, Öbür yanda, Tansu Çillerin desteklediği, Soylu, diğer yanda, ben tabanın adayıyım diyen Bayar. Mumyalar savaşı gibi bir şey olacak.

Kaybolan parti, DSP de, Pazar günü genel kurul yapıyor. Parti de 6 kişi kalmıştı, onlarda genel başkanlık için yarışacaklar. Son genel başkan Zeki Sezer, geçtiğimiz günlerde, salya, sümük ağlayarak görevi bırakmıştı. Şimdi yeniden aday olmuş. Politika giderek komikleşmeye başladı. O kadar kağıt mendil, peçete, boşa harcandı.

Bu Almanlarda da hiç ciddiyet yok. Deniz Feneri davasında, 16 kişinin ifadesi alınsın diye, evrak gönderiyorsun, evrak noksan çıkıyor. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı, bu noksan evrak yüzünden, jet gibi bitecek soruşturmayı yapamıyor. Almanlar bizim bu konularda ne kadar hassas olduğumuzu bilmiyorlar. Aşk olsun yani.