Mazim kaderimdir

Ne zamanki fışkırıp simsiyah gecelerden

Selam durur sevincim aydınlık sabahlara

Ne zamanki geçerim bir başka seherden

Kanar yüreğimde mazi denilen yara

Ne zamanki başım göklere yükselir

Yüklenirim şafaklara deli dolu

Atılır kollarıma hüzün dolu çocukluğum

Elim ayağım bağlanır

Ne zamanki gönül kafesimden

Bir yürek havalanır sevda ufuklarına

Ne zaman ki unuturum tekmil ağıtları ben

Boğulur çocuk gözyaşlarımda gülüşüm

Başlarım ağlamaya

Bırakın ellerimi uçurum çiçekleri

Ben hatıralar girdabında bir kader kurbanıyım

Sizin olsun düzlükler yarınlar beklesin sizi

Ben mazi bayırlarında ömrümce yuvarlanayım

Kerim Korkut Erzurum–1978