Mazo İnsanlar yerini Mazo Aşklara bıraktı...

Bugün günlerden Çarşamba ve yağmurlu bir gün. İzmir in yağmurlarından kurtuldum derken Fethiye' nin yağmurları buldu beni ! Yıllar öncesine ait "Yağmurlar " şiirim gibi, her sene yağmurlar canıma okumakta ! Aslında sevilir kimilerince yağmur ama bana ' Öhh ' dedirrti artık. Sevmeye fırsat bırakmıyor ki ! İçimi karartıyor bu yağmurlar! Hava kapalı, kasvetli, kötü günlerin habercisi gibi... Bana hep hüzün getirdiğinden mi bilinmez, sevmiyorum yağmurları. Klasik, yağmurda yürümeler, bisiklete binmeler... Nasıl da özenirdim bir film karesinde gördüğüm zaman. Özlemle, heyecanla o yağmurlu günü ve o sevgiliyi beklerdim. Çisil çisil yağsa bile gözümde yok şimdi. Hani öyle yağarken doldurur ya camları, göremezsin ya dışarıyı, benim de gözlerimi dolduruyor yağmurun her çeşit düşüşü yeryüzüne, kapanıyor bütün gözlerim. Her yağmur sonrasında güneş de açmıyor inanmayın. Açsa da, o güneş içinizi ısıtmıyor. Güneş hep sancılı doğuyor ve güneşin yakıcılığını, yağmurun sıkıntısı ve soğukluğuna tercih ediyorum çoğu zaman. 

YANARAK ÖLMEK Mİ, DONARAK ÖLMEK Mİ ? 

Adem ile Havva biraz manyak mıymış bilinmez ama biz insanların gerçekten 'manyak' olduğuna inanmışımdır hep ! Donarak da, yanarak da ölürken haz alıyoruz. Eksi 40 derecede donarken bedenimizi saran o tatlı uyku gibi, aşkın her çeşit ölümünden zevk alıyoruz ! Mazoşist miyiz nedir ? Neden bu kadar can atıyoruz ölmek için anlaşılır gibi değil ! Bana sorulsa 'Yanarak ölmek ' derdim. Acıyı sonuna kadar hissetmek bütün uzuvlarımda.. Aşkla ölmek istiyorum, ayrılıkla değil... Ne karın altında uyuyarak, ne de yağmurlarla ölmek istiyorum. Uyanık gitmek ölüme ayrılığa ! İşte sırf bu yüzden ' Yanarak ölmek ' diyorum. Hiç acımıyor. İnanın ! Yaşayarak ve yanarak yumuyorsunuz uzuvlarınızı hayata. Hep yanarak öldüm. Bu yüzden yüreğim yangın yeri... 

Gökyüzünden savrulan damlaların tek bir iyi yanı var o da düştüğü yeri ferahlatması. Hani, ' Coss ! ' diye bir ses çıkartır sıcak bir yere düştüğünde, kalan alev, kül varsa ve tekrar alevlenmeye hazırlanan küçük bir bir ateş varsa söndürür ve bu damlaların yağarken yeryüzünde bıraktığının haricinde, başka başka biçimlerde yüreklerde izler bırakır. 

Yağmurlar aslında bir sebep hatırlamak istediklerimi hatırlamak için. Yağınca hatırlıyorum unutmak istemediklerimi belki de ... Herşeyin bir sonu var. Yağmurun da, yanmanın da, ölmenin de ... Bizler de ölüyoruz ama AŞK diriliyor mazoşist bir biçimde ... 

MAZO İNSANLAR YERİNİ MAZO AŞKLARA BIRAKTI...