MB'yi geri istiyorum...

Bütün gün çalışıyorum. Her türlü insanla karşılaşıyorum. Gözlerinde hırs, büyüklenme, benmerkezcilik gördüğüm insanlardan özellikle kaçıyorum. Konuşup, sohbet edebileceğim insanlar arıyorum. İyi niyetli, düşünceleri, kalbi temiz insanlar. Edebiyatla ilgileniyorum ve gazete dahi okumayan insanlara bunları anlatmaya çalışıyorum.

Günün birinde şans eseri MB ile tanışıyorum. Çocuklar gibi şen, mutlu oluyorum. Kendi kendime ''Ne güzel. Artık yazılarımı paylaşabileceğim ve beni anlayabilecek insanlar var'' diyorum. Düşüncelerimizi tartışabileceğimiz, kendimi geliştirebileceğim bir platform. Tıpkı minik bir kedi gibi önce 'piiissstttt'' diyerek karşılansamda sonra yavaşca aralarına süzülüyorum. Arada bir söylediklerim '' ooooo'' nidalarıyla karşılansa da ben hep büyük laflar etmeyi severim.

İşte MB benim bu kadar çok mutlu ve huzurlu olduğum bir ortam. Buradaki tartışmalar beni o kadar çok rahatsız ediyor ki... Çünkü burası benim kalem, sığınağım, limanım... Yorgun bir günün sonunda biraz keyif almak için girdiğim MB'da esen fırtınaları görünce, fırtınaların koptuğu bir limanda tek başıma kalmış gibi hissediyorum...'' Burada olmasın bari '' diyorum... Burada olmasın.

Ben günlük hırslarımı, hayat kaygımı bırakarak buraya geliyorum. Çırılçıplak kalıp, arınıp, temizlenip öyle giriyorum kaleden içeri... Öyle dalıyorum denizlerine MB' un... sütliman denizlerine... öyle hayat bulup, öyle yazıyorum...

Burada da kirlenirsem nerede temizleneceğim? Ben huzur bulduğum, mutlu olduğum eski kalemi, MB'yi geri istiyorum. Sadece bu... Fazla birşey istemiyorum sizlerden...