Mecburuz ama neye?

Nelere mecburuz?

Beklemeye mecburuz, dönmeye, sevmeye, gitmeye, ayrılmaya... vs

Düşündüm de ne kadar çok şeye mecburuz hayatta. Mecbur olmak aciz olmak mıdır bilmiyorum ama doğduğumuz andan itibaren herşeye mecburuz... Anne sütüne, yürümeye, koşmaya, konuşmaya... Zamanla ihtiyaçlarımız isteklerimiz artar ya işte mecburiyetimizde artar hep bir şekilde... Buna ister acizlik deyin, isterseniz arzularımızın ön koşulu farketmiyor... Mecburuz ya sonunda, bakalım nelere mecburuz?

*Yürümeden önce tutunmaya, öğrendikten sonra bırakmaya,

*Okumayı, yazmayı öğrenmeye, (hayatı tanımaya bu şekilde başlayacaksın )

*İyiyi ve kötüyü ayırmaya ( kötü yaşantılar geçirmek zorunda kalsak da),

*Hayata bir yerden tutunmaya (eğitimini tamamla,meslek edin! artık ekmek aslanın midesin de bile değildir çünkü),

*Hayatın hem dışında, hem içinde,hem de tam ortasında bulunmaya... (sosyal özürlü olma, gelişmeleri takip et!)

*SEVMEYE... (herşey sevgiyle başlar,önce kendini severek başlamalısın sonra diğer canlı ve cansız tüm evreni) (NOT:Bu maddenin altını çizin sınavda çıkabilir, hayat sizi hep sınayacaktır çünkü)

*Dengeli beslenmeye, dengeli davranmaya, dengenizi korumaya...

*Tercih yapmaya, karar vermeye (bunu yaparken birçok şeyden de vazgeçmeye)

*Kazanmaya, kaybetmeye, acı çekmeye bir de...

*Eş seçmeye, evlenmeye (kimse "yok canımmmm "demesin sonunda öyle oluyor:) )

*Yağmur yağarken yolunuza devam etmek için bir dükkanın önünde beklemeye, beklerken olur olmaz yediğin lafları sindirmeye

*Paylaşmaya... Saklamaya...

*SABRETMEYİ ÖĞRENMEYE!...

*İnanmaya...

*İnandığın şey uğrunda gerekirse ölmeye ve özetle... BÜYÜMEYE çoğaltabilirsiniz buyrun...