Mecit Dayımız

Dayımız değildi ben dayı derdim

Bir güzel insandı Mecit dayımız

Çoğunlukla onu hüzünlü gördüm

Gariban biriydi Mecit dayımız.

Pantolon cekette yaması vardı

Ne yapsın garibim fakirlik zordu

Helal para olsun yediğim derdi

Gözü tok insandı Mecit dayımız

Tezgahıydı onun kazmayla kürek

Cizlavit giyerdi bazende çarık

Olsada hayatı daima buruk

Yürekli insandı Mecit dayımız

Arkadaş olmuştu sigara ona

Atmazdı gelmeden tütünü sona

Sabah namazıyla başlardı güne

Durmaz çalışırdı Mecit dayimiz

Bayramda alırdı etin tadını

Unutur olurdu sonra adını

Kutlamasa o gün birde kadını

Bayramı bilmezdi Mecit dayımız

Hastayım demezdi vardı yarası

Bulamazdı derse ekmek parası

Aç kalırdı sonra küçük yavrusu

Böyle bir insandı Mecit dayımız

Ayrıldı yolumuz gurbete geldim

Gurbette dayıma hep selam saldım

Bir gün geldi acı haberi aldım

Dediler ki ölmüş Mecit dayımız

Erol ÇELİK ALİAĞA 03.10.2015

1961 Erciş doğumluyum. İlk öğrenimimi Erciş Emrah ilkokulunda tamamladım. Konya Ereğli İvriz Öğre..