Medyatik Köpek Toni

Toni, sahibi tarafından terk edilmiş ve kendine yeni bir yuva arayan sokak köpeği olarak çıktı karşımıza. Sevimli ve çok cana yakındı. Bir kez yemek verdim, diye bize öyle bağlandı ki, site sakinlerinden birkaç kişinin bütün çabalarına, işkence ve tekmelerine rağmen pes etmedi. Arabayla götürdüler, götürenlerden önce tekrar geldi. Yine götürdüler, iki saat sonra geri geldi.

O zavallı insancıkların anlamadığı bir şey vardı. Bu bölge zaten Toni'nin doğup büyüdüğü mahallesiydi... sonradan gelip yerleşen onlardı. Kimi nereden kovuyorlardı? En sonunda tüfekle vurdular,  bir an acıyla bağırışını duydum.

Bir pazar günüydü ve misafirlerimizle balkonda çay içiyorduk. Sesini tanıdım ve içim cız etti. İki gün gelir, diye bekledim. Eğer ölmediyse mutlaka gelirdi. Aklım hep ondaydı. İki gün sonra gece yarısı geldiğini gördüm. Hemen aşağıya koştum. Sanki ağlıyordu, perişandı. Bir gözünü kaybetmişti. O zamana dek eşim de diğer komşularla sorun çıkmasın, diye istemiyordu onu. Ama ben kararlıydım.

Ne olursa olsun artık o gitmeyecekti! 

Zaten sitede evlerde beslenen Terrierler ve bahçede başka bir köpek vardı. Benim kararlılığımı görenler kabullenmek zorunda kaldılar. Çocuklar onu zaten seviyordu, o da çocukları. Toni'nin tek derdi çocuklarla oyun oynamaktı.

Panik yapan anne-babalardı. Hayvanları Koruma Derneği'nde gözü ameliyat edildi.
Kafasındaki saçmalar çıkartıldı, kısırlaştırıldı ve aşıları yapıldı. Şimdi görenler o köpek olduğuna inanamıyorlar ve mahallenin en popüler köpeği. İşin garip yanı Toni'yi istemeyenler ve işkence yapanlar birer birer başka nedenlerle buradan taşınmak zorunda kaldılar.

Eğitimli ve sevgi dolu bir köpek olarak hala bizimle kalmaya devam ediyor. Şimdi bahçede otların üstünde dolaşan kaplumbağayı izlemekle meşgul..

Bir bilse benim onunla ilgili blog yazdığımı ve internette dolaşacağını ne hissederdi acaba?

Derneğimiz çeşitli ıslah çalışmaları ile birlikte ilköğretim Okullarında eğitim seminerleri yapıyor. Bugüne dek 10.000 öğrenciye ulaşıldı. Hatta bir köyün öğretmeni derneğimize başvurmuş. O köyde köpekler sevilmiyor ve işkenceye maruz kalıyorlarmış.

Arkadaşlarımız köye gittiler ve seminer verdiler. Sonuç tabi ki olumlu oldu.

Sözün özü; her kötülüğün kaynağı bilgisizlik ve eğitimsizlik.