Meğer

Şimdiye kadar bizi unutmaya hafızam varmadı.

Büyük haksızlık olurdu herşeyi yok saymak.

Yaşadığım en güzel anılar, bizde saklıydı.

Bitmiş olsa bile gururla anlattığım bir hikâyemiz vardı.

Nedense hep güzel sahneler canlanıyordu zihnimde.

Sana, bana, bize dair kötü anılar çoktan yaşamını yitirmişti.

En iyileriydi sonsuz olanlar…

Seni herkes bilirdi, tanırdı hiç görmemiş olanlar bile.

Çünkü dilimden düşmüyordu adın. Varsa yoksa sendin tek tadım.

Sadece alışmaya çalışıyordum yokluğuna, unutmak mı? ASLA

Sonuç ne olursa olsun, sen okuduğum en güzel kitaptın.

Unutamayacağım mutluluk satırlarının altını çizmiş, yüreğime kazımıştım.

Peki, gerçekten tozpembe miydi hayat benim sandığım gibi?

Seninle beraber taktığım pembe gözlüklerim, sen giderken paramparça idi.

İşte o zaman anladım, en büyük tokatı böyle yemiştim yüzüme.

Vurduğun yerde gül bitmedi ne yazık ki sevgili!

Meğer tüm suç bendeymiş, kızamadım sana.

Süper kahraman değildin elbet ama bendim seni öyle görmek isteyen.

Hayal kırıklıkları kaçınılmazdı tabi.

Vazgeçemeyeceğini her fırsatta söyleyen sen, şimdi başkasına gülümsüyorsun bir tek bana bakan gözlerinle…

Şimdi ona söylüyorsun sevgi sözcüklerini…

Bir zamanlar gözümün önüne getiremediğimde yüzünü, korku kaplardı yüreğimi.

Ya unutursam diye panik olurdum.

Şimdi gözümün önünden gitmeyen yüzünü daha fazla görmek istemiyorum. Reddediyorum ama inadına orada durmuş bana bakıyor nispet yapar gibi.

Sana kızgınken söylediğim tüm sözleri geri alıyorum şimdi.

Beni asla unutma demiştim ama unutmuşsun belli!

Bir daha sana dönmem demiştim ama döndüm geri.

Sanırım çok geç kaldım

Bana mühürlü kalbin sahibinden satılmış çoktan.

Olsun… Varsın olmasın, artık benim içim rahat.

Tüm şeffaflığıyla görüyorum gerçekleri

Sayende ben her gün daha da büyüyorum.

Senin, bana giydirdiğin o gurur kılıklarına inat af dilerken

Affedecek kadar büyüklük göstermeyen sen, geçmişle alay eder gibiydin.

Bendeki yerini sen kendin yitirdin.

Teşekkür ederim, gerçekten çok işe yaradı.

Sensiz yapamayacağımı düşünürken bana çok şey öğrettin.

Meğer sen hayat bilgisinde almam gereken en önemli dersmişsin.

Hayat bir okulsa, ben her gün veriyorum ödevimi.

Seninle ya da sensiz, ne fark eder ki?

G.Ş.