Mehmedime mektup

Mehmedim fidan boylu gencecik yiğidim. Seni doğurup, yemeyip yedirip bugünlere getirdim. Vatanım için milletim için hayırlı bir oğul ol istedim. Seni ana kucağından sonra en kutsal olan kucağa yolladım. Yolladım ki bu topraklarda yaşayan anaların, bacıların, sevdiceğin rahat ve huzur içinde uyusunlar diye seni namerde siper ettim. Ey nazlı ceylanım, seni nasıl bir hain pusuda kaybettim. Nasıl kıydılar sana daha körpecik bedenini nasıl yere serdiler? Bu ne kalleşliktir yarabbi, kardeşi kardeşe kırdırmak hangi kitapta yazar? OĞUL, senin yerine ben öleydim. Senin daha yaşayacak yarınların, yeşerecek umutların vardı. Hepsi bir kör kurşuna yitip gitti. Daha ağzında anandan emdiğin sütün kokusu dururken şahadet şerbetini içtin. Hangi cahil kafaların kurbanı oldun OĞUL! Hangi hesap kitap senin gencecik bedenini yere sermeye mecbur etti. Bir tırnağını meydana getiremediğimizi bildiğimiz halde hangi akıl fikir bu fidanları devirmeyi kendine hak bildi. İçimizi yaktınız oğul şu temmuz sıcağında, kanı donmuş katillerin pis oyununa kurban gitti, on üç tane dağ gibi yiğit. OĞUL, aslan oğul, sana doyamadan anan kara toprağın koynuna verdi. Hangi yürek dayanır, hangi yürek şifa bulur, daha çiçeği burnunda yarınlarına umut ektiği fidanının yokluğunda nasıl teselli bulur. OĞUL, aslan oğul sen rahat uyu anaların içi kan ağlasa da bağrına taş basıp vatan sağ olsun demeyi bilir. Güldürmez hainin yüzünü, bu analar sağ oldukça göğsüne taş basıp binlerce Mehmetçikler, elifler sürer gözü dönmüş hainlerin önüne, Vatan için gerekirse bir ölür bin dirilir bu canlar! Mehmetçiklerimize Allahtan rahmet, Ailelerine sabır diliyorum.