Mehmetler ölmez!!!

Her gün şehit veriyoruz. Her gün canımız acıyor. Her gün analar ağlıyor, babalar ağlıyor. Her gün eşler, çocuklar ağlıyor. Her gün arkadaşlar, dostlar ağlıyor. Her gün askerimiz, canımız, kanımız ağlıyor.

Bizi yönetenlerin de ağladığından emin olmak istiyorum. Sanki tersi bana ihanetmiş gibi geliyor. Ama açıklamalar, oyalamalar, havale etmeler....

Anlamıyorum, anlayamıyorum bu tavrı, yoksa derinlerde zihnimin bir köşesinde hep var olan "takiyye" kuşkusu mu beni yiyip bitiren? Yoksa gözlerde arayıp da bulamadığım ifade mi?

Ama bu kadar da olmaz ki vatan bu, her şeyi paylaştığımız toprak değil mi bu? Neden?

Çıksa birileri dese ki; "Ey hainler, ey bu ülkeyi bölmek isteyenler, ey entel liboşlar, ey sözde demokratlar, ey sözde dinciler, ey vurdum duymaz okur-yazar takımı; yıllardır bu ülkeyi bölmek istiyorsunuz ya da bana ne ya diyorsunuz ama başaramayacaksınız, başaramazsınız;

Çünkü sizler yaşlansanız da nesilleriniz değişse de sürekli dönseniz de dönmeseniz de aradan yüz yıl geçse de, otuz yaşına geldiğinizde de kırk yaşına geldiğinizde de elli yaşınıza geldiğinizde de karşınızda hep yirmi yaşında Mehmetçik olacak!!!"

Bu milletin orada sizlerle baş etmesi için, kanla yoğrulan bu topraklar için, hep yirmi yaşında Mehmetçiği olacak..

Ve KAZANAMAYACAKSINIZ....