Mektup

Dışarıda bir ses, uğultu desem değil, haykırış desem değil, bir kadın sesi gibi içli, narin ve hüzünlü.

Adı: SONBAHAR
Sonbahar her geçen gün içli her geçen gün zayıflayan güneş ışığında üşüyerek takvim yapraklarını dökerek, gökyüzünün karanlığını ayna tuttuğu yüreği vuruyor yüzüne.

Adım:SONBAHAR diyen bir ses penceremde kulağımda içimde , uykumda, sabahımda her yerde... Akşamın karanlığı zifiri, sokaklar da tek tük kalmış insanların ayak sesleri ve birazdan kimse kalmayacak, gökyüzü bulutlarını indirmiş yağdı yağacak ve ayna tutucak şehre Sonbahar, adım gibi adı gibi ağlayarak tüm şehri kaplayacak...