Melek kanatlarında aşk

Özlemlerin en büyüğüyle sevgilerin en deriniyle sabırla, aşk'la kavuşmayı bekleyen tutku dolu yüreklere gönül armağanımdır!!

Adamım geri döndü dedim, yaptıklarımdan pişman olmamayı bir kez de sende bildim... Birbirini seven ruhların, nasıl çırpındığını, nasıl batağa battıklarını kavuşmanın nasıl zor olduğunu öğrendim...

Dünya da yerini alıyor yine bu gece evrenin içinde… Az sonra Dünyanın içinde gece koynuna alacak gündüzü yıldızları yastık yapacak başlarının altına.. Kendi dünyalarında uyurlarken, bir bir geçecek gün ve geceler gözlerinin önünden…

Ömür dediğimiz nedir ki? O da soluyor kendince, girişi ve çıkışı tek olan dünyanın iki kapısı arasında yok oluyor...

Bir kapıdan girdik dünyaya, bir kapıdan çıkacağız dünyadan… Dünyada dünyadan başkası da yalan. Tek gerçek var. Gülen yüzü az olan, ağlayan yüzü bulutlar doğuran kırık hatıralardan başka, ne var ki yaşananlardan?

Ley ley leylekler gelir göçer, sıcak yuvalarından...
Ya bizler?
Bizler de göçer, geçeriz işte yalan yuvalarımızdan…

Rüzgarların savurduğu yaprakların arasında uçuyorum şimdi, az sonra yere konan yaprak kardeşlerim vazifelerini bir bir tamamlamış olacaklar, ta ki yeniden doğuncaya kadar ki ertesi bahara...

Gölün orta yerine doğru uçuyoruz sararan yapraklarla ve martı kuşları tepemizde…
Geride kalan bahçenin köşesinde bir tek kırmızı yapraklı ağaç gülümseyip el salladı, uğulduyordu rüzgarlar onun da tepesinde, içindeki buruklukların seslenişi olmuştu hışırdayan yapraklar, uzattı kollarını dallarına, teslim olmuştu o da huzura, gelecek kışa…

Yavaş yavaş akşam oluyordu, bir güneşin bir ağacın kızıllığında martılar yakın damlarda yerlerini alıyordu, az sonra gece yine gündüzü koynuna alacaktı bir solukta hem de hasretle...

O da çok özlemişti gündüzünü, gecesiyle esmerleştiler birlikte, yıldızların koynuna yerleşiverdiler... Meleklerle kendi içlerinde gizlice...

En garip, en fakir, en yalnız, en cahil yıldız, yine ben oluyorum çelimsizce, ışıldıyorum gecenin merkezine...

Az kaldı, azıcık kaldı deyip,
Beklediğim..
Kralım, adamım
Geri döner dediğim..

Bakma sen ona buna,
O orada
Ben burada
Yedi yer ve gök arasında..

Çok üzülürüm
Yanar yıkılırım
Kararırım belki,
Ama!
Aydınlanırım güneşimle...

Paklanırım beyim
Ölmeyeceğim beklemekten
Gebersem de beyim...

Sağır sevgiler mi satın aldım
Körlemesine mi "Beyaz Düşler'im"?
Önümü görmeden,
Bir daha sevmeyeceğim…!!!

Artık kalemim de yazmıyor,
İstifa etti, dünyayı, insanlığı karalamaktan..

Düşlerime güneş doğdu,
Kralım adamım
Şimdi; Seni uzaktan sevmek
Beyhude sarhoşluk
İçlenmek, özlenmek,
Ölümüne beklemek böylesine...

Yüzüstü dillere düşmek
Haraç kesmek yüzsüzce...

Oyalanmak işte,
Böylesine kendimle
Güneşteki gölgemle yerlere serilmek,
Sonra kısalmak öylesine...

Kumru kuşlarının sesleriyle ruhumuzun ilahisini mırıldanarak uzanıyorum sana doğru, dağlarla denizlerle gökyüzüyle sarmaş dolaş olarak, dünyayı içime alarak sunuyorum sana olan sevgimi...

Al beni...! ! ! !

Çıkıp geliversen
Sonumuz gelmeden
Ne iyi edersin
Adamım Kralım
Sen mi geldin?

Güneşim,
Hoşgeldin deyiversem...

Her gün seninle
Yeniden seveceğim..

Ley ley leyleklerle
Meleklerle evleneceğim...

"Ben Bir Güneş Gölgesiyim Melek Kanatlarında"

Sabiha Rana