Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

26 Aralık '08

 
Kategori
İlişkiler
 

Meleklerle arkadaş…

Meleklerle arkadaş…
 

alıntı


Bir insanın başına gelebilecek en güzel şey olmalısın sen!

Bir annenin evladı için söyleyebileceği şeyler bunlar belki de,bende şimdilik sadece senin için söyleyebilirim bunları,ben senin annen değilim,hatta ben anne bile değilim aslında.Bilmiyorum bir annenin çocuğuna ne hissettiğini tam olarak,ama gözlemlerimle anne çocuk tutkusunu ve annemle aramdaki tutkuyu biliyorum.İşte bu nedenle senin varlığının güzelliğini anne çocuk sevgisi gibi tanımlıyorum ben…

Sen başıma gelebilecek en güzel şey olmalısın…

Uzakta olup sana dokunamamak,gülerken gözlerine bakamamak yada ağlarken baş koyduğun omuz olamamak ne kadar acı veriyorsa bana,her sesini duyuşumda yürekten seslenişini hissetmek de muhteşem bir mutluluk veriyor ruhuma.

Hayata dair bütün ümitlerimi bir kenar ettiğimde geleceğin benim düşündüğüm kadar karanlık olmadığına beni ikna edişlerin…

Çok canım sıkkın dediğimde, her şeyi bir kenar edip bir iki teselli kelimesi söyleyişin…

Bir prenses asaletine muamele ederken beş yaşındaki bir kız çocuğundan farkım olmadığını hissettiren ve beni hep şımartan şefkatin…

Sevdiğimi bildiğin her şeyi altın kaselerle kalbimin merkezine bırakışın ve her sinirimi bozan şeyi benden uzaklaştırışın…

Seni kızdırmak için bile uğraştığım zamanlarda sabırla beni dinleyişin,en kızdığın anda bile beni kırmamak için susuşların…

Aklıma gelmeyen,gelip de kelimelerle ifade edemediğim binlerce güzel yanınla ve tavrınla sen başıma gelebilecek en güzel şeysin.

Beni varlığınla öylesine mutlu ediyorsun ki ve ben senin gibi bir şahaneye sahip olmak için ne yaptığımı çok düşünüyorum.

Hani tren yolculuklarında girilen karanlık isli tüneller vardır,sonundaki ışığı gözükmeyen,is kokusundan nefes alınamayan,tünel bitene kadar acayip korku senaryoları üretilen ve bu endişeler sisi arasında yolun ucundaki ışığa dört gözle bakılan,ışık göründüğü anda şükür edilen uzun tüneller…

Öyle bir yıl oldu bu yıl bana ve öyle bir yoldu ki ilerlediğim,aynen tren yolu tünelleri gibi bir tüneldeydim sanki ve benim tünelimin şükürle karşılayabileceğim bir ışığı yok sanırken sen gözüktün ilerden,yolun sonundan.Ağır ve korkular yüklü ilerlerken ben,varlığınla ve bütün aydınlığınla pırıl pırıl kucaklamaya hazırdı güzel yüreğin beni.Sana her yaklaşımımda daha fazla hissettim sevgini,sonsuz şefkatini ve her adımda bir kez daha anladım melekler arkadaşın olmalıydı senin…

Karanlık tünelin ucundaki sonsuz aydınlık senin adın ve bir insanın başına gelebilecek en güzel şey olmalısın sen,meleklerin arkadaşı…



(Kuzu’ya atfedilmiştir:) )

 
Toplam blog
: 205
: 4593
Kayıt tarihi
: 11.11.06
 
 

86nın bir kış günü doğmuşum, belki de ondadır kışı çok sevişim .Hayatın gerçeklerini görüp nefret..