Memleket çöl olursa!

Yemen’in başkenti Sana’a havaalanına inerken pencereden baktığımda neskafe renginde bir yeryüzü parçasından başka bir şey göremeyince bende panik başladı!

“Nereye geldik Allah’ım? Mars’a mı iniyoruz yoksa? Ağaç yok, oksijen yok, su yok! Ne günah işledim de beni ölmeden cehenneme postaladın?”

Evet, bir takım irili ufaklı günahlarım vardıysa da bunları Irak’ta telafi ettim zannediyordum!

Ağaç yoktuysa da; şantiyemiz Dicle’nin yanı başındaydı ve bulanık olsa da suyunu dinlendirip içebiliyorduk.

Balığı da deniz balığına alışkın olan bendenize ehven-i şer geliyordu!

Ama burası?

Tamam, hava alanına inince bir sorun olmazdı ama ya dışarı çıktığımızda hava alamama durumu olursa ne yapacaktım?

Bu kadar kısa bir süre içinde evrime uğramam da beklenemezdi!

Yemenlilerin şişmiş yanaklarını gördüğümde bunun küçük oksijen tankı olabileceği ihtimalini düşündüm! Yanılmışım! Gat çiğniyorlarmış meğer!

Üç saatlik yolda, toplasan beş tane deve dikeni ya gördüm ya görmedim! Bunların da vereceği oksijen yanında yatan deveye yetmezdi!

Havaalanında elime tutuşturulan karınca duası zannettiğim kağıdı babama okuttuğumda bunun “oksijeni idareli kullanma tekniği” broşürü olduğunu söyledi! Nefesi burundan alıp ağızdan verecekmişim! Zaten futbolcu olduğumdan bu konuya yabancı değildim!

 Gene de on beş gün sürdü evrim sürecim !

Beş ay üzerine yurda döndüğümde memleket çöl olsa da ortama uyabilecek tecrübeye sahiptim!