Memleketim benim dağları kekik kokan...

Akşam on dokuz haberlerindeki,

ŞEHİT OLMUŞ ASKERLERİMİZİ DİNLEMEKTEN VE DE İZLEMEKTEN,

YORGUN,
ÖFKELİ,
KIRGIN,

bir TÜRK ANASI,

TÜRK KADINI,

olarak yazmak geçti içimden,

bu kurşun mısraları...

Kara günlerin dinmesi dileklerimle...

...MEMLEKETİM BENİM...

Kekik kokar dağlarda Mehmetçiğin nefesi,
yüreğimizin en zirvesinde dalgalanır,
ay yıldızın ala boyanmış zerafeti.

Memleketim,
sınıra sıfır boylarda yakılan son sigaradır,
şehadet öncesi,
son göz göze gelişidir silah arkadaşıyla,
oturduğu bir kayanın üzerinde,
son somun ekmek bölüştüğüdür,
çetin kavgalarda.

Memleketim benim,
nasıl etten kemikten direnişlerle ayakta kaldığını,

bilirim.
Ana ocağına dönen bayrağa sarılı,

cennet kokulu sandukalarda,
tabut denemez onlara,
toprak bile utanır,
bu mukaddes ölümü
sarmalamaya...

Memleketim,
ah memleketim benim.

Sonuna kadar çam kokuları dolar yüreklerimize,
canımız yanar,
içimiz ağlar,
yaralarımız kanar,
ama,
herşeye rağmen
tükenmediğimizin kanıtıdır,
içimizdeki kanlı haine karşı,
yüzümüzdeki ölçülü tebessüm.

Memleketim benim,
dağları mis gibi kekik kokan.

Ağrısı sancısı iliklerimize dolar Mehmetçiğin,
kırılan bir kol,
kopan bir bacak,
mayın tuzaklarında,
SERSERİ hain saldırılarda.
Ama yürekler hep,
kenetlidir bizimle,
vatanı için,
canını fedaya hazır o kutsiyette,
şehadet kokar her zerresi ülkemin.

Memleketim,
ah memleketim,
şiirimden kan damlar,
mısrlaraımda ağıtlar söylenir,
gülistanı tarımar olur bedenlerimizin,
her ölüm haberinde...

Memleketim,
ah memleketim,
ne canlar ne kanlar akıtır bilirim cephelerde,
o binbir umutlarla büyüttüğümüz,
ciğer parelerimiz,
hain bir kurşunda,
ya da,
sinsi bir saldırıda,
nasıl cansız yere düşer çaresizce,
daha haberi gelmeden,
yası bölüşülür,
NURu düşer şehadetin ciğerlere,
kor alev sarar tepeden tırnağa tüm benliği,
ana yüreğidir, hisseder gelmişi geleceği...
Bilirim,
ben de anayım çünkü,
BEN DE BİR ASKER ANASIYIM,
bilirim,
ÖNCE VATAN DİYECEĞİM GÜNÜN BİRİNDE,

BEN DE,

TERÖRE VE TERÖRİSTLERE GEÇİT YOK BU ÜLKEDE...