Memleketim

Politikacılar konuşuyor siyasi sözler ediyorlar. Bazı politikacılar konuştuklarının ‘altında kalıyor.’

Tepkiler çığ gibi büyüyor. Politikacının ağır sözleri kendi üstlerine kurşun gibi basıyor, kendi söylediklerinden yine kendileri bunalıyor. Sözlerinin arkasında duramayınca, ne diyeceklerini, ne yapacaklarını şaşırıyorlar, ‘travma’ geçiriyorlar. “Çevir gaz yanmasın” yöntemini ya da “takiye” tekniğini kullanıyorlar.

Tutmuyor.

Tepkiler internet , medya ortamından başlayarak yaygınlaşıyor.

Bu sırada ne mi oluyor?

Tercüman mütercim yazarlar karşılıklı devriye giriyor; bir nevi kurtarma, ağırlığı hafifletme operasyonu yapıyorlar kalemleriyle.

“Aslında öyle demek istememiş. Bakın biz de biliyoruz, o insan öyle biri değildir. Geçenlerde oturduk konuştuk, birlikte yemek yedik. Bana yanlış anlaşıldığını söyledi. Belki de tercüme hatası. Şu Avrupalılar da nasıl tercüme edip, nasıl yazacaklarını bilmiyorlar. “

Demokrasinin anahtarı Atatürk’ü unutturmak sanki.

Ellerinden gelse, yalan dolan ve iftiralarla Kurtuluş Savaşını yeniden yazacaklar. “İşte gerçek demokrasi bu!” diyecekler.

Kim kimi savunuyor?

Arap çöllerinde arkadan hançerleyenlerin tercümanlığı mı?

Kürt Teali Cemiyeti’nin tercümanlığı mı?

İngiliz Muhipler Cemiyeti’nin mi?

Yoksa Mavri Mira Cemiyeti’nin mi?

Taşnak Partisi’ni mi?

Rum Pontos’un mu?

Hangisinin tercümanlığı?

Bunlar bu Cumhuriyet çatısı altında yetişmediler mi?

“Şeyh Sait asıldığı yerde anıldı.” Milliyet.

Büyük rövanş mı?

Kim kimi kıskaca alıyor?

Bir inat uğruna veya birilerinin gözüne girme pahasına feda edilecek kadar bu topraklar ucuz mu?

Neyin pazarlığını yapıyorsunuz?

Her şey o kadar açık değil mi?