Memleketin durumu, milletin mutluluğu

Öğrencilerime, ''Bu sınıfta hanginiz dersiniz ki öğretmenim, siz beni göz önüne almıyorsunuz, beni tebrik etmiyorsunuz. Ben kitap okuyorum, gazete okuyorum, bu kadar ders çalışıyorum; ama siz beni görmüyorsunuz; beni onurlandırmıyorsunuz.''

Bu sözlerim biter bitmez, bir öğrencim ağlayarak ayağa kalktı ''Öğretmenim, ben anladım ki bu dünyada yaşamak çok zor.'' dedi. Sözünü zor bitirdi, sırasına oturdu ve her iki elini de masasının üzerine koydu, başını da ellerinin üzerine, öylece ağlamaya devam etti. Sınıf buz kesti. ''...ben anladım ki bu dünyada yaşamak çok zor!..''

Hepimiz sustuk. Bu vatan evladının ağlaması uzun sürdü. Sonra öğrencimi masama oturttum, kendisine bir kağıt verdim, ''Bana mektup yaz dedim.'' Öğrencilerim okuma-yazma öğrendikleri günden itibaren bana mektup yazarlar, ben de onlara...

''Öğretmenim, ben anladım ki bu dünyada yaşamak çok zor. Ben hayatın tokadını yedim, o günden sonra anladım ki bu dünyada yaşamak çok zor. Neden zor derseniz, annesi babası ayrı olan bir çocuğun bu hayatta yaşaması çok zor öğretmenim. Benim derslere ilgi verememem bu yüzden. Siz de diyorsunuz öğretmenim, oku adam ol diyorsunuz. Öğretmenim ben biliyorum, herşeyi bizim için söylüyorsunuz. Ben bu dünyada sizin kadar öğrencilerini, sizin kadar insanları seven ve ilgi gösteren birini görmedim. Öğretmenim, ben biliyorum ki benim çektiğim acıları kimse çekmemiştir. Öğretmenim beni en çok üzen acı, annemle babamın ayrı olması, bu beni çok üzüyor.''

Okumayı ilk öğrenen öğrencimdi. Şimdi acılarını öğreniyor hayatın, bu zeki çocuk.

Gazetelerde ''Sigara içme yaşı, uyuşturucu kullanma yaşı on bire, dokuza, sekize... indi'' haberlerini okuruz, ama mutsuzluğun daha doğarken başladığı gerçeğini de bilelim artık. Çocukları mutsuz milletimizin; bu yüzden memleketin durumu iyi değil, millet mutlu değil!.. Gülüşler yok olmuş yüzlerde, umutlar paymal olmuş; neredeyse her evde gözyaşı var...

''Bugün annemi en çok özlediğim günlerden biri. Çünkü moralim çok bozuk. Çünkü yine işten çıkarıldım. Çünkü kendimi yalnız ve çaresiz hissediyorum. Çünkü şu an beni seven ya da benim sevdiğim birinin omuzunda ağlamaya, başımın okşanmasına ve sevgiye sığınmaya çok ihtiyacım var. Üstelik yarın doğum günüm. Ve ben yarın gelsin hiç istemiyorum. Şu anda sahte geliyor bana herşey. Bir tek annem gerçekti. O'nun sevgisi gerçekti. ''Üzme kendini benim akıllı, güzel, çalışkan kızım sana iş mi yok?'' diyecekti.''

Memleketimde kadınlar ağlıyor, kadınlar işsiz; ve herşey sahte geliyor kadınlarımıza. Bu yüzden memleketin durumu iyi değil, millet mutlu değil!.. Bir memlekette bir tek kadın ağlıyorsa ve hele de ağlamak isteyip de ağlayamıyorsa; ağlayışlarını, gözyaşlarını yitirmişse kadınlar; o memleket, ''Ben mutluyum'' demesin!..

Bugün Şehit Komando Üsteğmen Muhammed Ali Demir Adana'nın Kozanlı İçesi'ne bağlı Kamışlı Beldesi'nin Hamidiye Köyü'nde toprağa verildi. Bir üsteğmen nasıl yetişir, bir vatan evladı nasıl gelir yirmili yaşlara ve genç yaşta şehit düşer düşünürsün, üzülür, ağlarsın ve bitmeyen teröre lanetler yağdırır kahrolur durursun; daha önce binlerce kez kahrolduğun gibi. Gün askerimizin, ordumuzun etrafında kenetlenme günüdür. Şehitlerimizin ardında milyon olup yürümeliyiz. Atatürk'ün savaş stratejisi ile yokedelim iç ve diş destekli şu terör denen belayı!.. Şehitler yakar yüreğini milletimin; bu yüzden memleketin durumu iyi değil; millet mutlu değil!..

Sevgili Yusuf Aysan MBHO'na katkımız olmadı. İnanın kıpırdayacak durumda değilim. Siz veya sevgili Melda veya sevgili Sema Çürük veya sevgili Deniz benim için de bir-iki ağaç dikseniz, ne çok sevinirim...

Bir de asıl diyeceğim şu: Bu Milliyet Günlükte bir dayanışma fonu kuramaz mıyız?... Hanginiz öncülük ederseniz edin ve hiçbir bahaneye de sığınmayacağım; yok ayda altı yüz ytl nafaka ödüyorum, yok kira ödüyorum demeyeceğm, her ay gücüm kadar bu fona ben de para yatıracağım. Böyle bir fon kuralım bakarsınız bir gün biz de işsiz, sevgisiz kalabiliriz ve bize de herşey sahte gelebilir. Dayanışma içinde olursak, seversek birbirimizi; düzelir memleketin durumu; mutlu olur milletimiz!..

Hayatı kadınlardan öğrenerek ve çok çalışarak ve her gün iyiliğe, dayanışmaya koşarak yaşamalıyız. Birileri ''Bunlar bireyselliktir, bireysellikten bir yarar gelmez.'' diyebilir. Biz birini kurtaralım da; elbet bir gün toplumu kurtaran da çıkar.


Yazıda yer verdiğim resim:www.3ayak.org