Memnuniyet ilişkinin neresinde?

Yaşam boyu neyi ne kadar, nasıl yapmalıyız diye düşünüp duruyor insanoğlu.

Ne kadar memnun edebiliriz insanları, sevdiğimizi, eşimizi, ailemizi, hatta hiç tanımadığımız çalışma ortamındaki bir kaç dakikalığına uğrayıp giden müşterilerimizi bile. Ve memnuniyet kısmı herkes için bir kaos olsa gerek. Benim inancım memnuniyet iletişimden gelir ve iletişim herkesin kuramadığı yapbozun en eksik parçası, belkide bulamadığı.

İçinde yaşadığımız hayat sürekli bir döngü halinde ilişkilerimizi irdeleyip duruyor, hayat kendini yenilerken yenilen istiyor, değişen hayata bir de hiç zaman tanımadan değişen ilişkiler damgasını vuruyor. İşte oldu bitti. Yenile kendini. Yenilen bir daha.

Kimse kendi hayatından memnun değilken karşısındaki insanın ona sunduğu hayatından hoşnut olamaz ki. İlişkilerde ilk başta karşımızdaki insanlardan memnuniyeti aramaya başlıyoruz, o beni memnun etmeli, memnun değil miyim? mutlaka kendini değiştirmeli, çünkü amaç ben mutlu olmalıyım.

-ben mutlu olduğumda bu ilişki tam kıvamına geldi.

-Neden? Aradığım buydu, beni memnun eden insan.

-eee işte ben mutluyum:)

Aslında farkında olmadan yaptığımız çoğu davranışın farkına varma sürecine girdiğimizde, zaman o ilişkiyi çoktan silmeye başlamış oluyor. Şimdi geride kurtarılmayı bekleyen bir ilişki var. Sıva kollarını işin daha bitmedi. Ne yapıcaz? bir ilişkiyi kendi düşürdüğümüz sussuz kuyudan çıkarmalıyız ya da kuyuya su taşımalıyız. Bir ilişkide ne durmadan kuyudan çekmeye çalıştığımız ipler biter ne de o kuyuya su doldurabilme çabalarımız yeterli olur.

İlişki; susuz kuyuya düştüğünde korumalı en çok kendini, memnuniyeti içinde saklı olmalı, hayat irdeledikçe o hep kendine sahip çıkmalı, karşılıklı beklentileri en iyi o bilmeli, mutluluğu anda değil hayatın içindeki zaman sürecinde devam ettirebilmeli.

Mutluluğun ışığınız olduğu, memnuniyet denizinde bir ilişkiyi paylaşmanız dileğimle. . . Sevgiler.