Menderes'i ayak takımı yemiş

Madırga Halil; bin dokuz yüz seksenli yılların ikinci yarısında, yetmişli yaşlarını yaşayan, okuma yazması olmadığı halde her şeyi bildiğini zanneden yoksul bir Afyon köylüsüdür. Hiç temiz, ütülü giysileri olmamıştır. Hemen her zaman aynı elbiselerle görmeye alışıktır, O’nu tanıyanlar.

Akşama dek aylak aylak dolaşır, nerde yemek bulursa yer, çay çeşme bulursa içer. Evi salt yatmak için uykusu gelince uğradığı bir yerdir. Aylaklığı işe yaramakta, köye gelen konuklar kendileriyle ilgilenecek birini her zaman hazır bulmaktadırlar.

Adnan Menderes aşığıdır. Çayı ve çaydanlığı ilk kez Menderes döneminde görmüştür kendi anlatımıyla.

Köyün öğretmeni; çok partili yaşama geçişi, Marshall yardımını, devletçi ekonomiyi, Köy Enstitüleri’nin kapatılışını, Menderes’in kişilik özelliklerini, Tahkikat Komisyonu’nu, Irak ve Fransa’da yaşanan darbelerin , öğrenci ve halktaki hoşnutsuzluğun hükümete etkisini, seçimlerin zamanında yapılmak istenmemesini, Vatan Cephesi’ni, daha başka anayasa ihlallerini, O’nun anlayabileceği bir dille anlatmaya çalışarak, uzun uzun Menderes dönemini irdeleyince; Madırga Halil, hayranı olduğu bir başbakanın sonunun hazırlanmasında katkıda bulunmuş olmanın pişmanlığını taşıyan bir yüz ifadesiyle;

- Öğretmen bey, öğretmen bey… Ben dediklerini pek bilmem belki ama Menderes’i bizim gibi ayak takımı yedi. Biz, ocak, bucak başkanları Sinanpaşa’ya vardık mı kaymakamın kapısını tekmeleyerek açar, içeri öyle girerdik.