Menfur saldırılar, deprem acısı ve emniyet kemerleri

Gönülde şimdilik gam var...
Ey neşe!
Şimdi gelme..
Bir yerde misafir üstüne misafir olmaz...
Hz Mevlana

Kanadımız kolumuz kırıldı. Bir yanda çatışmalar, diğer yanda deprem acısı, bir diğer yanda ise trafik kazasında kaybettiğimiz bir dost. Ağır, acı yüklü, zor bir hafta geçiriyoruz gerçekten. Teselli olasımız yok. Birinden başımızı kaldırmadan bir diğerinin haberi geldi. Kayıplar için tüm milletimizin başı sağ olsun, yaralılara da acil şifalar...

Dünya telaşı hepimizin eteğinden çekiştiredursun, bir yerden bir yere savursun bizi. Gidenler gelmeyecekler geri.

Çok sevdiğimiz bir dostumuz da bu hafta yitirdiklerimiz arasındaydı. Fakat ne depremde ne de terör nedeniyle kaybetmedik onu. Yoldaydı, iş nedeniyle gittiği bir seyahatti. Bu iş seyahatinden dönünce, haftasonu kardeşinin nişanında çekildiği fotoğraftaki neşe dolu hali ile gülücükler saçacaktı. Kuzenleriyle, dostlarıyla, arkadaşlarıyla buluşacaklardı. Süper kahramanlıklarına devam edeceklerdi. Evet, onlar birer süper kahramandı. O ve onun gibi gençlerimiz, kahramanlarımız, toplumsal emniyet kemerlerimiz...

Evet, o bir emniyet kemeriydi. Örnek gençlerden biriydi. O ve arkadaşları kimseyi kırmadan, aşırılıklardan uzak, doyasıya eğlenmeyi bilen dostlardı. Birbirlerine her ne kadar kuzen deseler de, onlar, süper kahramanlardı. Birinin başı mı sıkıştı hemen onlar koşardı. Ayrıcalıklı dostlardı. Cenk’in ardından Ufuk “enlerin ustasıydı o” dedi yüreğine dolan sonsuz acılarla: “En tebessümlü, en iyimser, en bilgili, en yardımsever, en karakterli, en duygulu , en mütevazi, en sade, en renkli, en olgun, en iyi kötü gün dostu, en iyi arkadaş, en iyi dost, en iyi kardeş...” Daha ne denir ki?
O nedenle, en’lerimiz emniyet kemerimiz bizim. Hayatta savrulmamamız için, en dostlarımız onlar. Tüm menfur saldırılar, deprem ve felaketlerde savrulup giden “en” sevilenler için bu yazıyı yazıyorum. Ardınızdan acı ile bakan gözler, dolup taşıyor... “en” hafiflemez, unutulmaz denilen acılara tanık oluyoruz bu günlerde, teselli olamıyoruz.

29 Ekim yas içinde geçecek bu yıl, herkese derin sabırlar dilerim.