Mercan kayalıklar ve onlardan beslenenler

Mercan kayalıklar olmasa deniz altında yaşam çok sönük olur, yaşam olmaz diyebiliriz. İnsan sosyal bir varlık, birbirimize muhtacız, biz "kimseye ihtiyacım yok, kendi kendime yeterliyim" desekte, işin aslı öyle değil.

Vericiler, alıcılar, dengeyi tutturanlar var mı? Bilemiyorum. Bazı insanlar mercan kayalıklar gibidir, sürekli beslerler çevrelerini, bazı insanlarda tıpkı, deniz canlıları gibi sürekli alırlar. Sihirli bir sözcüktür "denge" ama uygulamada ne derece başarılı olabiliyoruz, kuşkulu!

Mercan kayalıklar çok özel insanlardır, ama ne yazık ki samimiyetsiz alıcılar tarafından yıpratılırlar. Topluma baktığımızda, çok küçücük hesaplar için karşıdaki insanın varlığını hiçe sayarak, yalnızca kendi güdülerini tatmin için mercan kayalıklara yaklaşır, dost gibi görünür, ama ihtiyacı giderildiği zaman, tekrar ona geri döneceğini hesap etmeden çekip giderler.

Denge nasıl sağlanmalı? Milli gelir dağılımı dengesiz, üç kuruş alıp, beş kuruş harcıyoruz, çoğumuzun ödememiz gereken faturalarımız var, paylaşımcı yaşamı savunuyoruz, elimizden geleni yapalım, destek olalım, ama çoğu kişi sıkıntılı, özellikle son sekiz yılda verdiğim hiç bir borç paramı geri alamadığım gibi arkadaşlarımı da kaybettim, aramıyorlar, para , benim dostluğumdan, benden çok daha önemli onlar için! Halbuki para yapay bir güç, gönüller, bir olursa para güçsüz kalır, ama gasp, hırsızlık, arkadaşa bir yemek parası ödetmek bile zeka belirtisi, zafer olarak algılanıyor bazıları için. Çok değer verdiğimiz bir yardımcımız vardı, tüm masrafları, çocuklarının okul ihtiyaçları, vesaire karşılanırdı; annemin telefonundan kontür yüklemiş kendi telefonuna, kısa bir süre sonra da evimiz soyuldu, herşeyimiz çalındı. Yedek anahtarı vardı, bizim dost yüzümüz yeterli gelmedi, hırs, açgözlülük dostluğu yendi! İlahi adalete yolladık, savcılığa verilmedi, inkar, kesin kanıtlar yok, hukuk nasıl işliyor, biliyoruz...

Umudu yitirmeden devam ediyoruz mercan kayalıklar olmaya, birazcık, sevgi, birazcık dostluğu çok görüp, paranın gücü olduğunu zannederek, paranın satın alamayacağı, sevgi, dostluk, paylaşım, samimiyet, tertemiz yürekleri pula satanlara; kızılderili reisin dediği "son nehir kuruyunca, son ağaç kesilince, beyaz adam paranın yenmeyeceğini anlayacak ama çok geç olacak"sözü hatırlanmalı.

Kredi kart borçları, kişisel ihtiyaçların tatmini, açgözlülük, vurkaç zihniyeti mercan kayalıkları sömürüyor, bu sömürüye hayır demeli ve yeniden yapılanmalı, donanım güçlü olmalı, suistimalcilere fırsat verilmemeli.Umuyoruz!!!