Merdümgiriz

Kaldırımında yürüyemediğim kentleri sevmiyorum,
merdümgiriz diyorum ya kendime belki de bundandır,
nasıl olduysa kendimi tam hayatının ortasında buldum,
aynı kalabalık sardı etrafımı,
bu kalabalık ta farkedilmez insan,
belki de omzuna çarpan omuzu senin ki zannettim,
farkındalığımız bu kadardı işte
yani hayatında olmasam farkedeceğin bir omuz ağrısı sadece,
mazgallarına para attığım şehirleri seviyorum ben,
onu kumbara zannedip hatıralar biriktirdiğim
yanlış iklim de yağan kar tanesiyim ben,
güneşin doğmaya tereddüt etmeyeceği bir sabaha
merhaba diyebilecek kadar kendimden eminmişim
avuçlarında eriyince anlıyor insan