Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

28 Ağustos '12

     
    Kategori
    Evcil Hayvanlar
     

    Merhaba, ben Suzi..

    Merhaba, ben Suzi..
     

     

    3 yaşında dişi bir cocker' ım..
    Size hikayemi anlatmak ve benim gibi terk edilmiş/ terk edilecek arkadaşlarıma yardımcı olmak istiyorum..
     
    Ben 2009 yılında, bahçeli bir evin, 30-40 m2 lik bir kapalı bir bölmesinde doğdum. Bütün kardeşlerim satıldı! ben hastalandığım için kimse beni almadı. Gençlik hastalığı kapmışım. Yoğun antibiyotik tedavisiyle kurtuldum ancak dişlerim sarardı, güçsüzleşti. 
     
    Beni bir avcıya verdiler, onunla ava gittik, işimi öğrendim ama vurulan kuşları yememem gerekiyormuş.. bir tane kuş yiyince beni hemen anne ve babamın yanına geri getirdiler..
     
    Sonralarında bir sürü eve gittim, kimisi 2-3 gün, kimisi 3 ay.. hep birilerinin evine gittim.. 
    beni terbiye etmek için dövdüler, bağırdılar, cezalandırdılar.. Çok uğraşmak istemeyip geri götürdüler..
    ve hep geri döndüm anne ve babamın yanına.. 30 - 40 m2 lik bölmeye..
     
    Doğdugum ev de artık geri gelmemi istemiyordu.. ve asla bakılamayacak bir köpek olduğumu düşünmeye başlamışlardı.. onlara göre doğaya salınmalıydım.. çünkü kimse beni istemiyordu.
     
    O sırada duyarlı bir bayan durumumdan haberdar oldu ve benim Simge annemle tanışmamı sağladı..
     
    Simge annem haberi alır almaz ertesi gün beni gelip aldı..
     
    Aslında beni kardeşi için almıştı.. Can abim artık sorumluluk alabilecek kadar büyümüş ve bir köpek kardeş istiyordu yanına.. Beni Can abime götürdü.. Bir kaç hafta onlarla yaşadım ancak annanem yaşlandığını, bir köpeğin bakımını üstlenmenin artık ona zor geldiğini, ben onlara daha fazla bağlanmadan yeni bir aile bulmamız gerektiği kararını verdi..
     
    Simge annem bana yeni bir terk edilme yaşattığı için kendini hala suçlu hisseder..
     
    İstanbul' a geldim.. Yol boyu camdan arkaya bakıp ağladım.. ağladık..
     
    Simge annemin evinde Poli ablam ve Hüsnü kedisi vardı.. Poli ablamı çok kıskandım.. Hüsnü' yü de çok garipsedim.. ne işi vardı ki evde..
     
    Bir süre annem ve babam bana iyi bir aile bulmak için araştırma yapıp, bazı kişilerle görüştüler.. Ama kimsenin beni iyi bakabileceğine bir türlü ikna olmadılar.. 
     
    Ben eve her misafir geldiğinde, beni almaya geldi diye paniğe kapılıp hep saklandım, kimselere göstermedim kendimi uzun zaman..
     
    Eğer Poli' yi ısırır ve korkutursam evden gider, Simge annem bana kalırdı... Ama planım hiç işe yaramadı :)) Simge annem, Yasin babam ne yapıp ettiler, bana Poli' yi sevdirdiler.. Artık beraber uyuyoruz.
     
    Hüsnü' ye alışmam biraz daha sürdü..Cihangir' deki kediler bi acayip.. sokaktaki kediler gelip bana sürtünüyor, kaçmıyorlar.. Simge annemle bir eve gittik 30 kedi vardı, çok şaşırdım o kadar çok kediyi görünce ve hangi birini kovalıycam canım diyip annemin dibinden ayrılmadım.. onlarda gelip bana sürtündüler hep.. Sonunda Hüsnü' yle dost olduk, arada gelip beni yalıyor.. Çok kirlenmişsin diyip söyleniyor.. Sanırım bu kediler deli..
    Yasin babam ve Simge annem uzun uzun konuşup 3. çocukları olarak beni ailelerine katmaya karar verdiler..
     
    1 yıldır beraber yaşıyoruz.. Yazında beraber tatile gittik.. Evimize geri döndüğümüzde anladım ki artık beni hiç bırakmayacaklar..
     
    ...AİLEMİN BANA VERDİĞİ ŞANSI LÜTFEN BENİM GİBİ ATILMIŞ, İSTENMEYEN DİĞER ARKADAŞLARIMA VERİN.. LÜTFEN BİR KÖPEĞİN, BENİM YAŞADIKLARIMI YAŞAMASINA NEDEN OLMAYIN..
     
    Suzi Yorgancıoğlu Salman
     
    Toplam blog
    : 1
    : 207
    Kayıt tarihi
    : 28.08.12
     
     

    1983 doğumlu, İktisat mezunu ve evliyim. İstanbul' da yaşıyorum. Bir finans kurumunda tam zamanlı..