Merhaba

Korkuyorum, evde günlük yazmak gibi bir şey değil bu. Çıplak olma halinin bir başka türü.

Korkuyorum, kapalı bir pencereden kafanı uzatıp herkesin aynı anda konuştuğu ve herkesin birbirini anladığı bir dünya. Ben de bu odanın içinde olmak istiyorum.

Yazı yazmayı seviyorum. Küçüklüğümden beri günlük tutuyorum.İ lkokul yıllarında tuttuğum günlükleri söylemeyeyim. Komik. Günlüğe ne anlamlar yüklemişim. Büyük bir insan gibi yazmışım.

Şİmdi de, bloga mı aynı şeyi yapıyorum. Yok değil. Çok okuyorum. Abartmıyorum. İlkokul 3 e giderken babamın aldığı hediye ŞULE YÜKSELER in HUZUR SOKAĞI idi. İlkokul 5 te YAŞAR KEMAL in İNCE MEMED ini umarım ne demek istediğimi anlarsınız. Yazıyorum, ve korkuyorum.

Korkumu sizlerle paylaşmak istiyorum.

Sİzleri üzmeyeceğime, ağlatmayacağıma, yıkıma uğratmayacağıma, güldürmeyeceğime, katıksız, yavan bir ekmek tadında yazı yazacağıma, editörlerimi kızdırmayacağımı, beni cevapsız bırakacak bloglar göndermeyeceğime, reklam almayacağıma, aynı zamanda reklam olmaktan çıkacağıma, kendimi reklam etmeyeceğime, SÖZ VERİYORUM.

Genel olarak yaşam ile ilgili olacak yazılarım. Günlük konuşmalar, bazen ufak anekdotlar. Yaşama dair bildiklerim, çıkarımlarım ile ilgili yazılar okuyacaksınız.

Sevgili blog arkadaşlarım.Ben bir tadım.