Mesafe

Duygularımla sinirlerimi aldırmak istiyorum. En azından birinden birini. Ama önce hangisinin daha çok işe yarayacağını bulmam lazım. Duygularımı aldırmak daha akla yatkın sanırım böylece sinirlenmem de... Yalnızca sinirlerimi aldırarak kurtulamam incitilmekten.

Evet çok kırılıyorum duyuyor musun? İçim unufak oluyor. Ama ben yapabiliyorken, düşünebiliyorken ve üstelik sen gerektiğinde çok daha ince davranabiliyorken nasıl oluyor da bariz şeyleri gözden kaçırabiliyorsun anlamıyorum.

Dört bir yandan tüm boşluklarımı doldururcasına sarılıyorum sana. Benden daha yakın oluyorsun bana. Sonra bir bakıyorum ki gözönünde, alabildiğince belirgin duran bir şeye hiç benim tanımadığım biriymişçesine tepkiler veriyor ya da çok anlamsız yerlerde tepkisiz kalıyorsun. Ve sonra ben tüm güvenlik güçlerimle eski sınırlarıma geri dönüyorum tabii her seferinde biraz daha fazla kayıp vererek.

Yaralarım berelerim hep senden kaynaklı saran da sensin. Bense ortada gerginim. Ne zaman tekrar kanayacağımla kurcalanıyor aklım bir süre. Sonra geçiştiriyorum ama biliyorsun ki bu kolay olmuyor benim için. Atlatıyorum elbet seviyorum çünkü. Ama tellerle sıyıra sıyıra atlatıyorum. Ben böylesine yoğun yaşarken sana da yoğun yaşatıyorum. Sen o anlık daralıyorsun belki, abarttığımı düşünüyorsun. Halbuki ben sana gelinceye kadar bir sürü kaosu aşmış oluyorum. Diğer kalanları da senle silip süpürüyorum ama kırıntılarını ancak bir müddet sonra temizleyebiliyorum. Ben bu kadar safhayı atlatırken sen daraldığın birkaç zaman parçasını oldukça büyütebiliyorsun. Böyle anlarda acıdığımı senin de acımı katık ederek haklı çıkma çabalarını seyrediyorum. Sen bunu yaptıkça ben daha da acıyorum. Sana kalsa ben bundan da hoşlanıyorum. Ne gerek var ki bunları yapıyorum?

Uçlarda yaşıyorum işte. Takıyorsam en ince ayrıntısına kadar, takmıyorsam da kılımı kıpırdatmamacasına. Ama madem ortasını arıyorsun, bunu istiyorsun, istediğini vereceğim sana. Yalnız şunu unutma. Ben yine içimde aynı şeylerle boğuşacağım. Yine beynimi bir sürü düşüncelerle dolduracağım. Korkma sakın, sana dokunmayacağım ama sen bana hep biraz uzak kalacaksın. Yargısız infaz da yapmayacağım. Sen belirleyeceksin mesafeyi; bana düşense belirlediğinden ne bir adım geri atmak ne de yaklaşmak bir adım ileri...