Mesafe

“Söyler misin bana, sen, ben ve aşk arasında niye bu kadar mesafe var?”

“Söyleyeceğim” dedi erkek; “Çünkü:”

“Ne sen, ne de ben, egolarımızı yenip birbirimizi sevemedik. Sen, hep sen, ben, hep ben, dedik. Kısacası BİR olmayı beceremedik!”.

Diye hatırladı adam her şeyi.

Şakayıkların arasında rüzgarlı bir günde, rüzgarlı bir tepeden aşağıya inerken, bir şarkı mırıldandı okyanusa doğru. Başakların arasında durdu, yarı belinde. Kaybolmak için kendini, başakların arasına bıraktı. Bir kuş dışında kimse onu göremiyordu, kendi bile!

Sessizce mırıldanmaya devam etti bir Türk şarkıcıdan, Gülay’dan:

“Beni verme ellere

Al götür yüreğine

Sakla gösterme kimseye

 

Beni verme ellere

Al götür yüreğine

Sakla gönderme bir yere

 

Sarıl bana

 

Kal biraz öyle

 

Dur biraz öyle

 

Sus biraz öyle

 

 Soluğun yerine

Beni al içine

Verme geriye

Kal biraz öyle

Ah ne yangınlar

Delilikler içimde

Öyle durma

Beklemek yerine

Bir sevda türküsü

Sadece iki hece

Bir bilmece

Gecelerce

Bir bilmece

Saatlerce“

 

Ve adam şarkının ortasında sessice öldü!

               BİTTİ

Bana bu hikayeyi yazdıran köşe yazarı Mehmet Yılmaz’a, Gülay’a ve bir kişiye daha çok teşekkür ederim. Gülay’ın şarkısı için:

https://www.youtube.com/watch?v=jX8VYAv4CQ0