Metronun sempatik güvenlik görevlileri :)

Sabah akşam metroyu kullanıyorum.

1.5 sene olmuş.

Hergün gidip gelince haliyle görüyorum o gençleri :)

Allah kolaylık versin, hakket çok zor işleri.

Hırsızı, uğursuzu, sapığı, psikopatı, teröristi olur diye pür dikkat çalışıyor yavrucaklar.

O işin yanında asıl dikkatimi çeken, başka şey :)

Metroya inen binen yaşlılara, hastalara, bedensel engellilere yardım ediyorlar.

İnişte binişte refakat ediyorlar; aşağıdaki yukardakine, yukardaki aşağıdakine tembihliyor, teslim ediyorlar birbirlerine :)

Kimsenin bir demesine lüzum kalmadan metronun girişinde koluna giriyor, trene bindirip oturtuyor, asansöre götürüyor, telsizle yukardakine haber verip karşılıyor, otobüsüne kadar götürüyorlar.

Hal hatır sorup sohbet de ediyorlar güleryüzle :)

Devamlı aynı güzergahta yolculuk edenlerle artık ahbaplığı koyulaştırmışlar :)

Göremeyince merak edip soruyorlar kaç gündür nerde olduğunu :)

Hoşuma gidiyor onları izlemek :)

Gencecik kızlar, oğlanlar :)

Yaşlısıyla, hastasıyla, bebeklisiyle, engellisiyle gayet güzel iletişim kuruyorlar :)

Böyle şeyler emir vermekle olmaz.

Zorlamayla olmaz :)

İnsanın içinden gelir :)

O kalabalığın hengamesinde yaşlı bir dedeciğin elinden tutup refakat etmek, yolculamak kolay değil.

Güleryüzlerinden hoşnut kalan ihtiyarcıkların hayır duaları güç veriyordur eminim :)

Böyle küçük şeyler zaten hayatın tadı tuzu :)

Neden diyacahsan...

Ne biliiim...

Ele işte :)