"Erdemin Büyüğü, Seninle İlişkilerini Kesene İyilik Etmen, Senden Esirgeyene Vermen, Sana Kötülük Edeni Bağışlayıp, Dost Elini Uzatmandır."
HZ. MUHAMMED (S.A.V)
Bugün Sevgili Peygamberimizin dünyaya gelişini andığımız Mevlit Kandili. İki cihan serverinin sayılamayacak kadar çok olan birbirinden güzel özelliklerinden sadece birkaçı, bunların hepsine sahip olamasak da bazılarını becerebilsek eminim şu an etrafımızı çepeçevre saran birçok toplumsal rahatsızlığımızın üstesinden kolayca gelebiliriz.
Daima düşünceliydi. Susması konuşmasından uzun sürerdi. Lüzumsuz yere konuşmaz; konuştuğunda ne fazla, ne eksik söz kullanırdı. Dünya işleri için kızmazdı. Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı. Kötü söz söylemezdi. Affediciliği tabii idi. İntikam almazdı. Düşmanlarını sadece affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi. Kendisini üç şeyden alıkoymuştu: Kimseyle çekişmezdi. Çok konuşmazdı. Boş şeylerle uğrasmazdı. Umanı umutsuzluğa düşürmezdi. Hoşlanmadığı birşey hakkında susardı.Hiç kimseyi ne yüzüne karşı, ne de arkasından kınar ve ayıplardı. Kimsenin kusurunu araştırmazdı. Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi. Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi. Bir toplulukta bulundugu zaman birşeye gülünürse, o da güler; birşeye hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret ederdi. Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi. Her zaman ağırbaşlıydı. Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı. Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı. Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki yanına salınmaz, adımlarini geniş atar, yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilir, vakar ve sükunetle rahatça yürürdü. Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi. Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu. Adet üzere sarfedilen hiçbir kötü sözü ağzına almazdı. Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı. Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayırt edilemezdi. Önüne ne konulursa yerdi. Sade kıyafetler giyer; gösterişten hoşlanmazdı. Konusurken yüzünü başka tarafa çevirmez; bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı. Sabahlari evinden çıkarken şöyle söylerdi:
"İlahi doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan, saygısızlık etmekten ve saygısızlık edilmekten sana sığınırım. "
Sıradan değildi; ama sıradan insanlar gibi yaşardı.
O, Hz. Peygamberdi (S.A.V).
Kandiliniz Kutlu Olsun..!
Hoşcakalın..!
