Mevsimlerden eylül

Uzunca bir zamandan sonra Ankara’nın serinliğine uyandım. Serinlikte hafifçe ürpermek, bir yolcululuk sonunda istenilen yere varma sevincini anımsattı bana.
Üstelik aylardan eylül.
Sizin, aylardan yada mevsimlerden tercihiniz var mıdır bilmiyorum ama eylül ayı bende mutluluk ve değişik bir sevinç yaratır. Ayrıca Ankara’nın en güzel mevsimidir. Mevsimidir diyorum, bence eylül bir ay değil mevsim olmalı. Sadece benim bildiğim ve sevdiğim bir mevsim. Yoksa değiştirin şu mevsimleri
diye dilekçe vermişliğim falan yok.Bu ayda kendimi yeni bir yıla başlıyormuş gibi hissederim.
Bir toparlanma zamanıdır, duygular toparlanır, yaşam canlanır sanki.
Yeni kararları tetikler bende. Uygulayamasam da kimi zaman, canlandırır beni kararlarım.Daha bir canlı yürüdüm bu sabah, muhtemelen serinleyen havadan, ama benyine de eylüle yoruyorum bunu.
Bağbozumlarının ayıdır eylül. Farklı tatlara dönüşümün mevsimidir bir anlamda.
Biliyorum bir süre sonra zorluklar başlayacak. Trafik karmaşası, günlük koşturmalar, kısaca kent yaşamının zorlukları artmaya başlayacak.
Ama hoşnutsuz etmiyor beni. İçimdeki küçük sevinçler örtbas ediyor
olumsuz duygularımı.
Biliyorum yapraklar sararacak, ağaçlar sararan yaprakları dökecek, bazen de esen rüzgara dayanamayan yeşil yapraklar eşlik edecek sarı yapraklara.
Hüzün diye tanımlanır hep. Hüzün değil bence. Yeniden başlamaya hazırlık çünkü.
Dökülen yapraklar, sıkıntılarımız aslında.
Sararan yapraklar gibi dökülünce, yeniden canlanmayı umut eden bir gövde kalıyor geriye.
Sert ayazlara karşı dimdik.Aynı zamanda yeniden canlanmaya hazır.