Meyve Fidanı Gölgesi

Bir fidan, özenle büyütülen
Aşılanmış meyve ağacıydı
Gözden uzakta
Yıllarca süren ayrılık bitti
Eylül'dü aylardan
Kavuştuk birbirimize
Ben dallarının altında
O ise bana bir dalıyla gölge oldu
Sardı beni hain bir sevgilinin şefkatiyle
Onu izledim altında yatarken
Dallarında olgun meyveleri
Taze bir sevgili memeleri
Sonra usulca kalkıp ayağa
Konuştum ürkütmeden
Saydım meyvelerini sabırla tek, tek
Annenin kızının saçlarını sabırla örmesinden
Etkilenerek, okşadım koklarını dallarını
Sonra sevgilinin dalından bir meyve derdim
Dallarını sarsmadan, canını acıtmaktan korkarak,
Güneş görmüş,  
En alımlı meyvesini aldım elime
Güzelce kokladım,
Miskler sürünmüş bir sevgili edasıyla  
Göz süzdü taze fidan,
Dallarına baksanız, bir baksanız
Hasretle yol bekleyen bir sevgili gibi
Görürdünüz halini
Meyvesinden tattım ki
İşte o an, kaybettim kendimi
Yıllar önce  diktiğim bana uzak fidan
Olmuştu, tadı başka bir hain yılan
Şaşırdım sevgiliye halim yaman
Sordum hayâl yıkıntısının arasından
Bu sensin tamam bu meyve acı
İçimde bir sancı,
Bu bilmem kaçıncı
Gömülen sevgili
Babamdan sonra annem,
Annemin dizdiği son armut ağacı
İçime gördüm, bir fidanı
Hayalî başkaydı gerçeği başka
Uzaklardan severek olmazmış
Sevgili, ağaç olsa,
Başka birine gönül verirmiş

Bir kalem daha gitti,
Bir umut daha öldü
Sen de git, uzaklara
Ya da dur, sen orada
Ben giderim alıştım
Çok mezar kazdım
Kal içimdedir, mezarın
Ben, bir mezarlık bekçisiydim...