Mezapotamya'nın Nazlı Gelini ; Mardin

Beyaz güvercin yürekli, dantel duvaklı, taş yüzlü ak bir gelin Mardin.

Gündüzleri seyranlık; geceleri yıldızların kıskandığı, ayın sevdalandığı Mezapotamyanın ak gerdanındaki ışıl ışıl elmas bir gerdanlık Mardin.

Usta bir sihirbazın hünerli elleriyle dantel dantel işlediği samani renkli taş evleri, labirent gibi birbirine geçen , loş, kuytu ve gizemli abbaraları (evlerin altındaki tonozlu geçitler) Selçuklu-Arap-Süryani mimarisi ile tarihi bir masal Mardin...

Birbirine sırtını dayamış Süryani manastırları, kiliseleri ile Müslümanların camii ve , medreseleriyle, çan seslerinin ezanlara karıştığı, Arapçanın, Kürtçenin, Türkçenin, Süryanicenin birarada konuşulduğu, hoşgörünün, dinlerin, medeniyetlerin, kardeşliğin beşiği Mardin...

Mezapotamyanın beyaz güvercin yürekli nazlı gelini, sarı huzurun şehri Mardin..

Birbirinin üstüne gölgesi düşmeyen taş evlerin abbaraların destanı Mardin...

Sana geldim , sana dokundum ve sana sevdalandım ...bir gün yine sana geleceğim Mardin...

Ben ne söylersem az söylerim Mardine dair. Sözü Mardinli şair Murathan Mungan'a bırakıyorum . Bakın O nasıl tasvir etmiş Mardin'e duyduğu aşkı...

ANTİK KENT

mutlu günlerimizdi...

deniz tuzu,dövme gül

yanık tarçın gibiydik

rüzgarın saçlarımızı taradığı yamaçlarda

ikimizden bir bayrak

dalgalanırdı

birbirine bakan

tarihin ve otların

arasında

adı yoktu yaşadığımız şeyin

bir boşluk bile değildi bu

onca boşluğun içinde

yontulmamış birkaç harf

taşlar kadar tarihe kefil

günler gibi düşünülmeden akıp giden

otların gölgesindeki gece kadar derin

ay ışığıydı her şeyi sessizce bütünleyen

bir dönüş biletiyle kırıldı gece

kırıldı mevsim

kalakaldık

birbirine bakan sunaklarda

zehiri giz olan otlar boyverdi

kırık heykel parçaları dağılmış ten

zaman tarihe geri çekildi

kalıntıları ne kadar ipucuysa bir antik kentin

o kadar biliyoruz nedenlerini ve sonuçlarını

ayrılınca adını aşk koyduğumuz o şeyin.