Midyeci çocuk

Çocuksun

Utancına siftah yapmışsın

Yaşama giyinik değilsin

Güneş sırtında çatık kaşlı çocuk

O midyelerin kovuğunda

Alnındaki terde boğulur

Ayaklarındaki nasırların haritasıyla kaybolursun

Uzaklaşma umudundan

Deniz kabuklarından yapılı kum saatinden

Tut akan kum tanesini bırakma çocukluğundan

Bırakma kuru dudağının tuzundan öpen denizkızını...

Çocuksun ille de çocuk

Büyümeye mayalı bırakılmış gözbebeğin

Gözyaşına siftah yapmışsın

Mendiline giyinik değil kirpiklerin

Tezgahı onur yüklü emziği terli çocuk

Yarınını ayırma heybenden

Sıkma limonlarını gamzelerine

Buruşuk bu dünyanın memesinde ekşimesin gülüşlerin

Barındığın güzelliğindir

Şiirimin incisi

Gitme kokundan...