Milletin Vekili olmak ama nasıl?

Ülkemizde Parlamenter Demokrasinin yaşaması ve milleti temsil edebilmesi için yapılması gereken “Genel Seçimlere” oldukça yaklaştık.

Milletin Vekili olmak için kıran kırana bir adaylık sürecine şahit olacağız. Milletvekili olmak isteyenlerin gireceği bu önemli seçimler öncesi de diğer seçimlere benzer şekilde “aday adayları” çıkacaktır.

 Bunların arasından her siyasi parti beş yüz elli kişiyi aday gösterecek.

Seçimlere girecek parti sayısına göre sonuçta beş yüz elli kişi milletvekili olacak. Milletvekili olunca ne mi olacak? Sandığa gidip onlar için oy kullananların yaralarına merhem mi olacaklar, yoksa “ben vekilim “deyip “asil olanlara” tepeden mi bakacaklar? Bu sorulara doğal olarak herkesin vereceği bir cevap mutlaka vardır. Naçizane benimde bu konu ile ilgili görüşlerim olacaktır. Eğer demokrasi pınarına bir damla katkım olacaksa ne mutlu bana…

Öncelikle Milletin Vekilliğine soyunacak insanlarda hangi özellikler olmalı önce buna bakalım. Bana göre, Milletin Vekillerine aşağıda arz ettiğim özellikler mutlaka olmalıdır.

Öncelikle şunu belirteyim ki, vekil olacak kişi parasına, bulunduğu makama, lidere değil yüreğine güvenmeli.

Bu insanlarda ancak halkın içinden çıkabileceklerde mevcuttur.

Para ile değil de yürekle seçilen vekiller onu seçenlerle aynı nefesi alıp vermelidir ki, asıl unsur onların yanında kendisini eksik ve ezilmiş hissetmemelidir.

Halkını temsil edecek kişinin her şeyden önce yürekli olması lazım.

Yüreğine güvenmeli, gücünü arkasında ki seçmeninden almalı, seçim bittikten sonra herkesin vekili olmalı.

Kimlerin ona oy verip vermediğini asal sorgulamamalı.

Birilerinin değil, gerçek anlamda herkesin adamı olmalı.

Hele hele vatandaşa bağırıp çağırmayacak, eli kolu bağlı devlet memurlarına güç gösterisi yapmayacak, onları korkutmayacak, sindirmeyecek birisi olmalı.

İli için, ilçesi için, köyleri için hayata geçirilebilecek projeleri olmalı. Bu projeler gerçek anlamda vatandaşın ihtiyacından ve aciliyetinden kaynaklanmalıdır. Örneğin ilçesine hastane yaptırıp hastaneye doktor bulamıyorsa hiç yaptırmasın daha iyi diyeceğim. Hiç olmazsa vatandaş beklenti içerisinde olmaz. Bilgi ve vicdan sahibi olmalı ki ülkenin hassasiyet gösterdiği hayati konularda elini vicdanına koyarak oyunu kullanmalı. Biat kültüründen uzak olmalı. Sormalı, sorgulamalı yeri geldiğinde eleştirmesini de bilmeli. Parti liderinin değil onu seçen halkın vekili olmalı. Bunun içinde vekil seçilmek için parti liderinin kapısının önünde beklememeli. Onu seçecek olan halkın kapılarını tek tek dolaşmalı.

Aldığı parayı hak etmediğini düşündüğünde, ya gösterilen saygının altında ezilecek ya da layık olmak için var gücüyle çalışacak, üretecek.

Bir yerlerde hata yaptığını gördüğünde veya hata yapmaya zorlandığında milletvekili imtiyazlarından vazgeçmeyi bilecek cesareti olmalıdır.

Gerekirse, ömrünün sonuna kadar imtiyazlardan faydalanmaktan gözünü kırpmadan feragat etmesini bilmelidir.
Milletin Vekili “kul hakkı” kavramını içine sindirmiş olmalıdır. Kulun, kula üstünlüğünün olmadığını bilenlerden olmalıdır ki, bazılarının kişisel çıkarları için onların etkisi altında kalmamalıdır. Nerede bir zulüm var ise ona dur diyebilmelidir.

Bu bahsettiğim kriterlere uyanların var olduğunu elbette ki düşünüyorum. Böyle olmadırlar diyorum, çünkü bu fedakâr ve cefakâr milletin böyle vekillere ihtiyacı vardır.

Şimdiden böyle olacak vekillerimize saygılarımı peşinen sunuyorum.

Yeni bir yazıda buluşmak dileği ile…