Milliyet Blog Futbol, Artık Sıktı Beni

Futbol seyrederken arada bir kendimi garip hissederim. Sahada 22 futbolcu var ama sadece 1 tane top var. Bu top vücudun en becerikli organı el ile değil, yürümeye, koşmaya yarayan ayakla oynanıyor. 22 kişinin ufak bir topun peşinden koşması, onu tekmelemesi…

1985 yılından beri futbolla ilgilenirim. O yıldan beri tüm derbi maçlarının skorlarını, Avrupa Kupası maçlarını, Türkiye Milli Takımı maçlarını, tüm Dünya Kupası finallerini, kazananlarını yıl olarak söylerim. Hafızama güvenirim.

Öğrendiğim tek şey var: Futbol insan hayatından önemli değildir. İnsanların kalbini kırmaya değmez.

Ayrıca da dün yoktur hep bugün vardır. Dün omuzlara alınan bir takım bugün küfür yağmuruna tutulabilinir. Her çıkışın bir inişi vardır. Bu yüzden temkinli davranırım. Bugün alay ettiğin insan yarın senle alay edebilir. Bu futbolun gerçeğidir.

Teşvik primini desteklerim. Çünkü “Biz 100 milyon dolarlık dev takımız!” demesini beceriyorsan 3-5 milyon dolarlık takımları, rakipleri ne verirlerse versinler yenmek zorundasın. Bunun başka bir yolu yoktur. Yenemiyorsan sen gerçek değerinde değilsin demektir.

Bundan 5 yıl önce bir dost meclisinde eski Galatasaraylı Murat Sözkesen ile (eşine Allah rahmet eylesin) karşılaşmıştık. O yıl Çaykur Rizespor’la görüşüyordu. Kulüp kendisine yıllık 500 milyar teklif etmişti. O zaman şunu düşündüm: Değer mi? Sen ki tebeşir yut, üniversite bitir mesleğe gir 600-700 milyon al, tek hüneri topa ayağıyla vurmak olan birisi 500 milyar alsın. Çok garipsemiştim. Ama bu ülke değil gezegenin gerçeği.

Şimdiye kadar sayısı yaklaşık 15 tane futbolla ilgili blog yazdım. Bir yazımda ileri gittim başka takım taraftarlarını kızdırdım. Sonra bu yazıyı yontarak düzelttim. Sadece o yazımda bir iddiayı ispatlayamadım. Hay okumasaydım o gazeteyi. Üstelik ulusal basından ciddi bir gazeteydi. Ancak internet üzerinden bir türlü okuduğum kısmı bulamadım. Mecburen yazdıklarımı geri çektim.

Çoğunlukla kendi takımımda yanlış olan durumları yazdım. Fenerbahçeli futbolculara su atılmasını eleştirdim. Dostluk mesajları vermeye çalıştım. Sadece Erol Bey ile bir ara gerginlik yaşadık. Hatamı kabullendim özür diledim. Hata yaptıysam özür dilemekte sakınca duymam. Bunun dışında yazılarımın arkasındayım.

Futbol benim için eğlencedir. FB-GS maçlarında daha 20. dakika dolmadan telefona gelen cevapsız aramalardır benim için futbol. Yine 2 yıl önceki şampiyonluğumuzda arkadaşlarımın telefonlarını bir hafta kapatmalarıdır eğlenceyi artıran. Yoksa futbol bir şeye yaramaz.

Son günlerde yazılan futbol blogları seviyeyi düşürdü. Kahve ortamında bile daha seviyeli futbol geyiği yapılır. G harfi yerine 6 sayısını kullananlar, Volkan’ın Lincoln’e attığı tekmeyi savunanlar, Fenerbahçe’nin bir Türk takımı olarak ilk defa bir İspanya takımını yendiğini yazanlar vs…

Son üç gündür ne yaptım biliyor musunuz? Kesinlikle söylemediğim bir cümleyi aramakla meşgulüm. Yorumlarımı taradım sadece 10 sayfa yorum kayıtlarda. En eski yorumum ekim ayında görülüyor. Orada bulamayınca tüm futbol bloglarını aradım çoğu blogların sıfır yorumu vardı onu gördüm. Aradım taradım bulamadım.

Sözün özü, Milliyet Blog Futbol artık bana göre bir yer değil. Gerginlik ortamını sevmeyen birisiyim. Hayata madem bir kere geldik bunun hakkını verelim gibi felsefem var. Daha önce yüzünü bile görmediğim insanlarla futbol yüzünden hır gür yaşamak istemiyorum. Kendi ruh sağlığım için bunu söylüyorum. Burada sadece yazılarını çok beğendiğim ve bir gazetem olsa Mehmet Demirkol, Uğur Meleke ile birlikte kesinlikle alacağım Cem Top arkadaşımız ile Mehmet Eren’in ve Dr. Ertan Kılcıgil’in yazılarını okuyup yorumlayacağım.

Artık Kerim Abdul Jabbar zamanından beri desteklediğim, uğruna geceleri gündüz edip maçlarını kaçırmadığım Jack Nicholson’ın en önde maçlarını seyrettiği, Los Angeles Lakers takımını yazacağım. Bu sefer de fanatik Detroit taraftarları ile uğraşmam umarım.

Blog sayfasını da sizler için önemsiz benim için önemli bir konuyla rahatsız ettiğim içinde özür diliyorum okuyanlardan.