Milliyet Blog'un en güzel şiiri...

Milliyet Blog’a 16 Mayıs 2007’de kaydolmuştum. Kamu görevlisiydim.

Bir iki çiziktireyim dedim, huyum kuruyaydı, “iyi sıhhatte olsunlar”a değdirmeden yazmamın mümkünü olmadığını gördüm…

Kamu görevlisi olarak hem “yemin”imiz vardı, hem yasalar emrediyordu, hem de etik öyle gerektiriyordu. Rengimizi belli etmemeli, ideolojik kimliğimizle ortalıkta boy göstermemeliydik.

Varsa diyeceklerimiz, görevimiz kapsamındaki yazışmalarımızda demeliydik.

Diyorduk, öyle devam ettik.

Haktan, hukuktan, adaletten ayrılmadık ömrümüzce…

Herkes tanıklık etti bunlara… Zenginliğimiz dürüstlüğümüzdü.

Dik kafalıydık. Eğilmiyor, bükülmüyorduk.

Sevmediler bizi…  Ayaklarına dolanmayalım diye çok dikkat ediyorlardı. Değilse bela olabiliyorduk başlarına…

Sakıncalıydık bir bakıma.

Öyle geçti seneler.

Görevimizi alnımızın akıyla tamamladık ama bu süreçte kimi “arkadaş”larımız misali bir baltaya da sap olamadık.

Emekli olduk, söz söyleme özgürlüğümüze kavuştuk. Milliyet Blog üyeliğimizi canlandırdık, yaklaşık 11 aydır karaladık durduk.

Yazıyor yayınlıyorduk.

Yazıyor bazen de yayınlatamıyorduk.

Olumlu olumsuz tepkiler, geri bildirimler de almıyor değil idiysek de yine de “blog yazılarının kıymeti” başlıklı yazımızda ifade etmeye çalıştığımız üzere, bu platformda yazmanın bir işe yarayacağından çok da emin değildik.

Derken…

Bir gün, yazılarındaki nezaketiyle, zarafetiyle, Milliyet Blog okurları gibi bizim de severek okuduğumuz kardeşimiz Nizamettin Biber’in adını görüverdik bir Blog görselinde…

Usta bir sanatçının fırçasından süzülmüş “harika” tablo.

O an bu durumun Nizamettin kardeşimizi nasıl da mutlu edebileceğini anlamamak mümkün değildi.

Ve devam etti hediye yağmuru. Şair Nedim Üstün, yazarlarımız, şairlerimiz Rıza Üsküdar, Emine Gezkin, Nermin Ayduran… sonra naçizane bendeniz… Tülay Eker…

Hediye yağmuru sevgi ve mutluluk fırtınası estirmeye başladı birden.

Nizamettin Biber, Nedim Üstün, Rıza Üsküdar, Cemile Torun, Selda Çakmak, Ahmet Balcı, İbrahim Arslan, Tülay Eker, Özkan Sarı, Erdal Ceyhan, Nermin Ayduran, Gözde Kayiş, Abbas Oğuz, Kerim Korkut, Eric Van Buyten, önererek, yorum yaparak kaptırdılar kendilerini mutluluk akıntısına…

Yazılarımız işe yarıyordu ya işte.

Bir yerlerde birilerinin yüreklerine dokunabiliyormuşuz demek ki….

Nerede, nasıl bir yer olduğunu bilmediğimiz bir “atelye”de emekçi kardeşlerimizden “en genci”, “stajyer kızı”, “batılısı”, “doğulusu”, “Bitlis’lisi”, “yeni evlisi”, “sporcusu”… 8 can yoldaşımız, alın terlerini, göz nurlarını bizler için döküyorlar…

Emeklerini bizlerle paylaşıyorlar…

Karşılıksız, çıkarsız, özveriyle, sevgiyle…

Bir avuç Milliyet Blog şairi, yazarı, bir küçük “atelye”de 8 emekçi, unutmamak gerekir ki editörlerinden her kademesindeki çalışanlarına kadar Milliyet Blog emekçileri…

ve… Üstadım, yoldaşım… Yücel Evren…

Milliyet Blog’un tarihindeki en güzel “şiiri” yazıyorlar…

Kenan IŞIK