Milliyetçilik

İçi boş milliyetçilik, laf milliyetçiliği, kaba milliyetçilik, ilkel milliyetçilik, kuru milliyetçilik, bayrak milliyetçiliği, koro milliyetçiliği, slogan milliyetçiliği. Bu kavramlar hangi ülkeler için geçerli acaba? Ayrıca baskın milliyetçilik diğer milliyetçiliği azdırıyor. Bu ortam da ülke havasını zehirliyor.

Bir ülke düşünün ki okullarında yıllardan beri “Türk-İslam” sentezi denen, bir ayağında ilkel bir dincilik diğer ayağında kaba bir milliyetçilik öğretisi sürüp gidiyor. Bu eğitimin neresinde araştırma, laboratuar, bilgisayar. Bu eğitimin neresinde sorgulama, analiz yapabilme, yargılama öğretisi var! En önemlisi bu ülkenin okullarında felsefe okutulmuyor. Felsefe ki tüm bilimlerin anasıdır. Çağdaş uygarlığın olmazsa olmaz değerleri olan demokrasi, insan hakları, hukuk, yönetimde saydamlık, bilgi çağı ve öz eleştiri mekanizması. Bütün bu kavramların bir tekine bile okullarımızda öğretildiğine rastladınız mı? Köy enstitütileri hariç. Bu ülkede çağdaş eğitim veren tek kuruluş köy enstitüleri idi. Ne yazık ki onlarıda kapattık. Ülkemizde hala çağdaş değerlere ait bir takım kırıntılara rastlayabiliyorsak bunları köy enstitülerine borçluyuz.

Bilim üretmeyen, teknoloji üretmeyen toplumlar bilim ve teknoloji üreten toplumların ayak işlerini yapmaya mahkûmdurlar. Bir ülkenin bakanları, valileri, belediye başkanları ve yöneticileri üç yüz beş yüz milyarlık arabalara binerlerken çocukları tuvaletten bozma çatısı akan barakalarda eğitim-öğretim yapıyorlarsa o ülke her türlü melanete açık demektir. Dahada acı olan kendilerine 'aydın' sıfatını takan birtakım okur-yazarın bu duruma ses çıkartmamasıdır. Yine bir ülkenin üniversiteleri yüksek lise seviyesinde ise oturup düşünmek lazım.

Çağdaş milliyetçilik kültür milliyetçiliğidir. Yani kendi folkloruna ve kendi yerel değerlerlerine sahip çıkmaktır. Kendi edebi ve sanatsal değerlerini dünyaya tanıtmaktır.

Yazımın başında saydığım milliyetçilik anlayışları halkımıza yarar değil zarar getirir. Şöyle ki: ülkedeki haksızlığın, adaletsizliğin, hukuksuzluğun, yağmanın, talanın, çapul’un, yoksulluğun, işsizliğin üstünü kaba bir milliyetçilik ve ilkel dincilik toprağı ile örtülüp insanlar avutuluyor. Bana inanmıyorsanız dünya toplumlarına bir bakın. Bir ülkede demokrasi yoksa açlık, yoksulluk, işsizlik diz boyu ise yine kendi yöneticileri tarafından yağma ve talan ediliyorsa o ülkelerde kaba milliyetçilik ve ilkel dincilik doruklardadır. O ülkelerin isimlerini sizler iyi biliyorsunuz. Bu ülkenin her yaştan genç insanları bu gidişe bir dur diyelim. Bilime, sanata, edebiyata, fen’e önem verelim. Kurtuluşumuz buradadır.

ATATÜRK’ÜN ülkesine içinde bulunduğumuz bu durum hiç yakışmıyor. Lütfen içinde olduğumuz dünyayı iyi muhakeme edelim…