Milyon Kere Ayten! (*)

Ümit Yaşar Oğuzcan’ı tanıyor musunuz? Tanımıyorsanız da tanıyın bence. “Duyguların adamı” diyorum ben ona yazdıklarını okudukça.

Akşam iş çıkışı sinemaya gitmeye karar verdiğim dakika, sanki tüm insanlar benimle aynı fikirdeymiş gibi kuyruk oluvermişler sırada.

Bekledikçe azalacağı yerde çoğalan, boylamasına değil enlemesine bir sıra vardı gişelerin önünde. Anladım ki, “Uzun Hikaye”yi izleme keyfi bir başka zamana ertelenmeli.

Kitapçıları gezip, bulamadıklarımı sipariş etmeye gittim.

Yazarların İstanbul’u isimli kitabı ararken aklımdan isimler geçiyordu. Bildiğim, eserlerini okuduğum şairlerin İstanbul’u nasıl tanımlayabileceğini düşünürken aklıma “Ümit Yaşar Oğuzcan” takıldı.

“Milyon Kere Ayten” ile çınladı kulaklarım.

O çok sevdiği Ayten ile bağdaştıracaktı İstanbul’u kesin.

Boğaz köprüsünü Ayten’in gerdanında kolye yapacak, martı kanatlarına Ayten Aşk’ı yerleştirecekti bol, bol.

Eve gelir gelmez sevdiğim şiirlerden oluşan arşivimi karıştırdım. İşte orada duruyordu duygu yüklü adamın şiiri…

Birkaç kez okudum ve hayranlıkla düşledim o yüce hisleri.

Var mıydı acaba saati sürekli sevdiğini gösteren, ay ve yıldan sevdiği isimde olan biri?

Ve insan böylesine hayatı sevdiğiyle bağdaştırabilir miydi?

Böyle sevgi yalnızca şiirlerde miydi?

Düşünmeyi bıraktım saate baktım. Saat 00:15’di. Yalnızca rakamları gördüm göz ucuyla.

Hiçbir isime takılmamıştı saatim. Yalnızca mutluluğu sevinç geçmeliydi tik tak larda ki ritim.

Şiiri paylaşmak istiyorum sizlerle.

Bir gün adınıza yazılan bir şiir sahibi olun, ya da siz yazın diye;

(…)

Milyon kere Ayten

Ben bir Ayten´dir tutturmuşum 
Oh ne iyi
Ayten´li içkiler içip 
Sarhoş oluyorum ne güzel 
Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin 
Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor 
Şarkılar söylüyorum Şiirler yazıyorum 
Ayten üstüne 
Saatim her zaman Ayten´e beş var 
Ya da Ayten´i beş geçiyor 
Ne yana baksam gördüğüm o 
Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor 
Bana sorarsanız mevsimlerden Aytendeyiz 
Günlerden Aytenertesidir 
Odur gün gün beni yaşatan 
Onun kokusu sarmıştır sokakları 
Onun gözleridir şafakta gördüğüm 
Akşam kızıllığında onun dudakları 
Başka kadını övmeyin yanımda gücenirim 
Ayten´i övecekseniz ne ala, oturabilirsiniz 
Bir kadehte sizinle içeriz Ayten´li İki laf ederiz 
Onu siz de seversiniz benim gibi 
Ama yağma yok 
Ayten´i size bırakmam 
Alın tek kat elbisemi size vereyim 
Cebimde bir on liram var 
Onu da alın gerekirse 
Ben Ayten´i düşünürüm, üşümem 
Üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar 
Parasızlık da bir şey mi 
Ölüm bile kötü değil 
Aytensizlik kadar 
Ona uğramayan gemiler batsın 
Ondan geçmeyen trenler devrilsin 
Onu sevmeyen yürek taş kesilsin 
Kapansın onu görmeyen gözler 
Onu övmeyen diller kurusun 
İki kere iki dört elde var Ayten 
Bundan böyle dünyada 
Aşkın adı Ayten olsun

Ümit Yaşar Oğuzcan