Mini mini pisiler :)

Bizim sokağın pisileri vardı, Van kedilerimiz :)

Apartmanın kömürlüğünde yavruladı dişi olan geçenlerde.

Bazen kömürlüğün merdiveninde görüyorum üç tane mini mini pisicik :)

Anne beyaz, baba beyaz ama onlar renkli :)

Birisi sarı, birisi siyah beyaz öteki de karışık.

Pek şekerler, pek boncuklar :)

Apartmanın kapısı demirden, çok da ağır.

Annesi babası kapı girişinde bekliyor ki biri kapıyı açsın içeri girsinler, dışarı çıksınlar.

Bazen sokakta görüyorum ikisini de bekleşirken kapı önünde.

Öylece sessiz, uslu bekliyorlar kapıyı açacak birini.

Evin karşısındaki dükkanın sahibi de besliyor zaman zaman onları.

Kömürlük korunaklı, sıcak, yavrular ufak.

Anne baba başlarında hala.

Kedilerin erkeği yavrulara bakmaz diye bilirim ama nedense bizim mini minilerin başında hala.

Yüzü gözü tırmık içinde ama.

Sokaktaki kedilerle mi dalaşıyor bilmiyorum.

Apartmanın girişinde, kapının önünde ne zaman görsem yüzü gözü yaralı.

Bizim boncuklar ürkek biraz.

Birini gördüler mi aşağıya kömürlüğe kaçıveriyorlar.

Annelerinin kapı önündeki bekleyişi dokunuyor insanın içine.

Biri kapıyı açarsa içeri girecek, açarsa dışarı çıkacak.

Hayvan da olsa ''annelik'' aynı bütün canlılarda.

Yavrusunu bırakmıyor.

Onlar da büyüyecek, kendi başlarının çaresine bakacak elbet.

Kömürlükten sokağa çıkacaklar.

Yaşamlarını devam ettirecekler.

O gün gelene kadar anneleri başlarında olacak.

Annelerinin kapı önündeki hallerini hiç unutmayacağım.