Miss

Geçenler de fark ettim.

Özlediğimi.

Neyi mi? Her şeyi.
Bir kadını. O kadını sıcaklığını. Sarılmayı, Ağlamayı.Söyleyemediğim şeyleri söylemekten korktuğum şeyleri.Seni. Sizi. Neredeyse. Sevmeyi de mi özlediğim ben. Yoksa sevilmeyi mi?Tek başıma kararlar almayı. Her şeyi kendim için yapmayı. Burnumu bir şeylerin içine sokmayı. Sonra ondan kurtulmayı. Ne çok şeyi özlemişim.

Sabahlara kadar arkadaşlarla oturmayı özlemişim. Eşek şakalarını da özledim. Hiç sevmesem de. Kahve alıp düşünmeyi özlemişim. Sonra da üşüyüp üstüme battaniye almayı. Çok düşünmekten başıma ağrılar girmesini bile. Kalbimin başka bir kalp için atmasını. Marilyn Monroe da özledim.

Birilerinden bir şeyler gizlemeyi. Sonra onları hiç tanımadığım insanlara anlatmayı. Başkalarıyla bir şeyleri paylaşmayı. Mutluluğu. Hüznü? Ortada hiç bir şey yokken nedensiz durduk yere birine aşık olmayı. Suratıma pasta yapıştırılmasını da. Sonra dilimle ağzımın kenarında kalan parçaları yemeye çalışmayı.

Çocukluk arkadaşlarımı. Sokakta oynadığımız oyunları. Akşam ebesi olup herkesi kovalamayı. Ağaçlara çıkıp erik toplamayı. Üstümü başımı kirletmeyi özledim ben. Temiz kalmak gibi derdimin olmadığı dönemleri. Burnumdaki sümüğü koluma silmeyi özledim. Evin bahçesine yaptığım küçük kulübe de uyumayı. Başından aşağı bir kutu boya dökmeyi. Sonra saçları kökünden kestirmeyi. Bahçenin duvarından, evin penceresinden düşmeyi özledim. Komşunun köpeğinin gelip topumuzu patlamasını.
        

Küçük umutların gerçek olduğunu. Konuşmak kadar susmayı da bilenleri. Küçücük bir kalbe neler sığabileceğini görmeyi.

Aslında o küçük kadını özledim ben. O küçük bedeniyle o kocaman kalbi taşımasını. Güldüğü zaman beni de güldürmesini, Ağladığı zaman başımın etini yemesini. Kek yaparken bütün kremayı yüzüne bulaştırmasını. Uyuduğu zaman onu seyretmeyi. Uyanıp beni görünce gülümsemesini. Bana kızıp trip atmasını da özledim. Kısacası özledim. Seni.