Mizah

Sizlerinde tahmin edecğiniz gibi Türkiye Cumhuriyeti çok önemli biz siyasetçiyi daha kaybetti.

Allah rahmet eylesin sayın Erdal İnönü.

Biliyormusunuz geçenlerde Milliyet gazetesini okurken bir köşe yazarının yazdığı aklımda kaldı. Bu yazılanları sizlerle paylaşmak istiyorum. Ben 1988 senesinde doğdum. Hatırladığım kadarıyla eskiden show tv veya başka bir kanalın ana haber bülteninden hemen sonra plastip şov gerçekleştirilirdi. 1992-1994 seneleri arasına olmalıydı. Oradan aklımda kalan en ilginç seslendirme ve plastiplerden bir taneside Erdal İnönü'nki olandı. Ve bir de Tansu Çillerin plastibi dikkatimi çekiyordu.

Melih Aşık ın yazısından aktarıyorum.

Özel teleleviziyonculuğun ilk zamanlarında ekranda çok sevilen "Plastip Show" adlı bir siyasi mizah gösterisi vardı. Cihat Hazerdağlı'nın hazırladığı bu programda ünlü siyasetçilerin plastik heykelcikleri konuşturuluyordu... Cihat Hazerdağlı bir anısını aktarıyor:

- Esenboğa Havalimanı'nda Uğur Dündar mikrofonla Erdal İnönü'nün yanına yaklaştı, 'Sizi plastipiniz ile tanıştırabilir miyiz?' dedi.

Erdal İnönü, 'O da ne' dedi. Ben elimde Erdal İnönü'nün plastipi ile yaklaştım. Görünce bastı kahkahayı. Sevinç Hanım da orada yolcular arasındaydı, o da gülüyordu. Uğur Dündar ile tüm liderlere gidip bu şov için teker teker izin isteyecektik. İlk izni Erdal Bey'den istedik. Dedi ki:

- Böyle bir şey için izin almanıza gerek yok. Mizah sizin en doğal hakkınızdır. Demokrasilerde böyle şeyler için izin alınmaz.

Evet işte sizinde gördüğünüz gibi büyük siyasetçi olmak mizah duygusunu taşımayı gerektiriyor. Hani en azından günümüzdeki siyasetçilerin taşımadıkları daha doğrusu taşıyamadıkları duyguyu. Ne dersiniz sizce de taşınması zor bir duygu mu?