Moda İskelesi: Zorla dayatılan yaşam biçimi

Yaşam biçimime olan bu dayatmayı reddediyorum. 

"İçki günahtır" diyerek ortaya çıkacaksınız, "herkesi kucaklayacağım" deyip takiyye yapacaksınız, "demokratlık" taslayacaksınız ve canınızın istediği yaşam biçimini dayatacaksınız. 

Moda İskelesi'ne tamamen tesadüf eseri yolumuz düştü. "Bırakalım şu kutuplaşmayı" dedik. "Bu iskele bizim çocukluğumuzdur. Çok özledik" dedik. "İstanbul'un en güzel yerlerinden birinde bir iki lokma bir şeyler yiyelim hava çok güzel" dedik. 

Bir daha dersem dilim kopsun! 

Oturduğumuzda pek kimse yoktu. Bize benzer kıyafetli birileri vardı önce. Sonra 15-16 yaşlarında türbanlı genç kızlar geldiler. Pahalı marka güneş gözlükleri ve ellerinde son moda, telefon ötesi aygıtları ile yüksek sesle gülüyorlardı. Grup olarak bizim gördüğümüzden fazla izzet ikram gördüler ve masaları birleştirdiler. 

Moda'nın merkezinde görülmeyen bu tarzda giyinenler, birden ortaya çıkıp hızla iskeleye geliyorlardı. Belli ki burası onlar için çok aşina oldukları bir ortamdı. Yukarıdaki bira içilebilen kafeler, büfeler ve Moda'nın yüzlerce yıllık kültürlü ortamı için uygun olmadıklarını hissediyor olmalıydılar. Oysa orada onlara kimse bir yaşam biçimi dayatmıyor. 

Basit bir iki şey ısmarladık ve alışık olduğumuz içeceği söyledik. Tabii ki alkollü içecek değildi. Güzel insan, karikatürist Oğuz Aral'ın "hoka mola" dediği ve tüm dünyada en çok bilinen gazlı içecekti söylediğimiz. Garson terbiyeli bir çocuk ve bizim nasıl birileri olduğumuzu hemen anlayıp gülümsedi. "Bizde C... cola yok, Cola T.... var" dedi. Hani şu başbakanın reklamını yaptığı marka... Tabii ki biz geçkinler o markayı içeceğimize ayran istedik. Masadaki gençler " o halde şeftalili, limonlu N...tea alalım" dediler. Garson yine güldü. " Bizde sadece Ü......'in tea'si var dedi. Hani şu AKP'nin de neredeyse resmi sponsoru olan, çocukluğumuzun reklam spotlarında "akşama babacığım, unutma ........ getir" diye bildiğimiz markanın içeceği. 

Ben yaşamımda kimsenin içeceğindeki alkole karışmadım. Karışsam, binlerce yıllık Anadolu ve İstanbul kültürlerine ihanet etmiş olurum. Ama onlar bana alkollü içki içmeme yaşam biçimini dayatıyorlar. Onlara göre cami ile kilise yanyana olur ama bira içenle içmeyen yanyana oturamaz. 

Herhalde böyle yaparak cennete gideceklerini düşünüyorlar. Oysa ben zaten cennetteyim. Bırakın da istediğim gibi yaşayayım. Moda İskelesi'nde bira içmek benim günahım, benim sevabım.

Dayattığınız yaşam biçimini reddediyorum!