Moralim ağrıyor

Hiç bir şey yolunda gitmiyor. Bütün olumsuzluklar toplanmış, çete kurmuşlar, yasadışı yollardan saldırıyorlar bana. Nedense belirti, işaret ya da bir önyazı göndermiyorlar ki hazırlıklı olayım. Belki de adı üzerinde ' olumsuzluk ' dedikleri aniden çöküveriyor karabasan gibi insanın üzerine.

Ve olan oluyor, moralim ağrıyor işte. Yokmu bunun için bir ağrı kesici ya da kocakarı ilacı, kaçış yolu yokmu bunun. Uzaklarda da olsa, zor, imkansızda olsa, aslanın ağzında ya da uçurumun kenarında da olsa yokmu bunun çaresi.

Uykuya veriyorum kendimi, rüyalar aleminin bir numaralı kahramanı oluyorum. Yapamayacağım hiç bir şey yok belkide. Bir anda deniz kenarında, balkonda,ormanların içinde ya da sevgilinin koynunda olabiliyorum. Uçabiliyorum, ışınlanabiliyorum hatta istersem gezegenler arası yolcuklar yapıyorum. Vücudum bile kendini proğramlamış uyanmak istemiyor. Rüyalarda geziyorum. Hatta gece uyanıp lavaboya gidiyor, sonra uyuyup rüyama kaldığım yerden devam ediyorum. Yanlış duymadınız evet, rüyama kaldığım yerden devam ediyorum.

Gerçeğe dönüşüm ise daima yüksek bir yerden aşağıya düşerken oluyor .Biraz korku, biraz heyecanla uyanıyorum.  Ama şu gerçeği de kabul etmek gerek, yüksekten düşerken bile Özgür olduğumu hissediyorum. Uyanıyorum.

Ve yine olan oluyor işte,moralim ağrıyor. Canım yanıyor.

Ya rüyaların kahramanı olmaya devam edeceğim. Ya da sevgilerimi, acılarımı, umutlarımı biraz da boşvermişliği, gömleğimin sol cebinde biriktirip, Sultanahmet deki güvercinlere vereceğim.

Engin Göksu