Mozart'ı dinlerken

Mutlu karanlıkla birlikte kemanımı savuruyordum....

Ben, ben kemanın telini titretemem ki! Dinle, titreteni dinle, ama dinle, dinlermiş gibi yapma. Gibi yapanlar yüzünden yüzümüz yerden kalkmaz oldu.

Hızlı, bana göre çok hızlı gidiyorsun, biraz yavaşlasan. Anlamak istiyorum. Şu nota şimdi niye oraya vurdu ve o ses ondan sonra nasıl oldu da beni buldu; Mozart, niye gülüyorsun bestelerinin içinden bana?

Piyanomun başındayım. Başımdasın. Benden genç haykırıyorsun, hayran hayran seyrediyorum senden çıkanları. Olmadı, dedim bir ara sana; piyano, keman gibi duramadı hayatında.

Zafer senin, kabul.

Ayı görüyorum, ters dönmüş!?

Kırkların başından döndüm otuzlarıma, yolculuk seninle...neyse, onaylandım, gülden güzel kırmızının sesinde uzun uzun kaldım, geç değildi; çekip gidilecek zaman henüz ötelerdeydi.

Rahat duramıyorsun. Rahat değilim. Sesini açsak mı biraz daha, açtık, sertleşsek mi dudaklarımızda; hele bir kenara çekilsin şu büyükler, çocuklar, müzik!...

Sonunda buldum o sesi. Peşindeyim...

Perişanım, desem gecenin dibinde, onun yanında yok deniz, hani balıksız, mavisiz, martısız....Piyano sağdan saldırdı, keman solumda siperdeydi; gerisini görmedim, geride kaldım; ceketsizdim, pantolonsuz, donsuz, tensiz.

Düzdüm, ters oldum Mozart; hadi gül gül ki iyi gülersin; beyazdım, siyah!

1. Not: Yağmur, yağmuru sever miydin? Islanıyorum, ertesinde de hasta oluyorum, yatıyorum, seni dinliyorum; iyileşmek mi; pöh!

2. Not:

Derler ki,

senin müziğin,

ben diyeyim sesin,

mutlu edermiş

dinleyeni,

inandılar,

inanmadığımı biliyorsun,

tanığı

işte dünya hali!

Ş.Y.

3. Not: Ay hala bana ters, Mozart, diyorum, dinliyorum, dinle; ben iyiyim, en az piyano kadar, keman....

4. Not: Mozart, seni dinlerken bu hal buldum kendimi; memnun muyum, hele şu konser bitsin....