Muammanın Türkçesi

Gecenin ayazı ilikleri titrettiğini sanırken
Yalnızlığın tiz kahkahası sardı zifiri.
İnledi rüzgâr böyle acılar iyice yaşlandırdı beni, diye...
Gün, ağardığından utandı,
Gölgesi büyük geldi kederin güne
Ve ilmek ilmek dokudu ruhun ıstırabı güneşe dertleri...
Birden kararacak sanıldı yerle gök
İçtimaya çekilir diye düşünüldü canlı cansız mahlûkat.

Derin bir sessizlik...
Heyhat ki ne heyhat!
Güneşin şavkı
Sardı dünyanın yerini göğünü,
Vurdu şu karşıki teneke çatılı evin tek odasının camına
Haydi, dedi... Haydi açın gözlerinizi!

Bir kimsesizlik kendine geldi bu sesle
Saklayarak elindeki tiner torbasını...
Bir seri cinayetin sanığı kalktı sindiği köşeden
Düşlerindeki mutluluğu koyup ceplerine
Gömüldüler şehrin göbeğine ezerek ışığı.
Bir çocuk ağladı şu konaktan açım diye
Bir sütanne koşar adımlarını sıklaştırdı...

Bin telaşın içindeyken şehrin limanı
Dalgalar kahkaha attı sizle dalga geçtim diye
Ve gömdü tüm düşleri batık gemilerin kamaralarına.

9.4.2010
SERAP HOCA