Muammer Özler Hocamla “ Adabelen Düşü’nde Şiirleştik…

Gecenin uzaklara akıp giden müziğinde bir dergi, bir şiir yayılır içime. Yarı türkülü, yarı hüzünlü Ortaklar Adabelen sırtlarında ağaçların gölgelediği yollara düşerim .

 

Boylu boyunca uzanmış aşk dolu yıllara. İncir ağaçları süzülür ay ışığında. Gözlerim uzak yılları seyreder. Pamuk toplayan o küçük elleri, kara gözleri ile içlerinde yıldızları hissederim. Boncuklar dökülür Adabelen yollarında gece düşlerimde.

 

Yürüyüp giden yalnızlığıma sarılıp, anılarını, seni düşlesem çıkıp gelir misin buluşur muyuz hasretle ?

 

Ben gecede dalıp gitmişim Adabelen sevdasına. Muammer Özler hocam büyüğümün ADABELEN DÜŞÜ şiirlerinde harmanlanmış, dergide durulan sularda yüzmüşüm .

 

Adabelenli olmanın onuru, gururu ile değerli kardeşime demiş imzalamış, teşekkür.

 

Adabelenli olmak, aşk. Aşk içindeyse duyguların, varsa mayan, anıların. Aşk Ülkün Mustafa Kemal Paşan ise bir dünyanın içinde çarpar yüreğin, kalbin atar, durmadan.

 

Bir gün telefonum çaldı. Muammer Özler hocam arıyor. Gelecek misin? Kitabımı imzalayacağım, dedi. Evet, o heyecan mı her sene. Senede bir gün. Buluşma Adabelen tepesinde.

 

O duygularını şiirleştirmiş, kitap çıkarmış. Şiirlerini okudum. Belki yüreğindeki hüzündür, o görkemli kendi elleriyle diktikleri ağaçların gölgelediği heyecan yüklü yolda yürürken o binaların hüznünü taşır. O hüzünledir ki, sanırım bu duygu ile pek  şiirlerine dokunmamıştır.

 

Arasında var. Dökülmüş o görkemli yapıların hali elbette ki, hepimizi çok hüzünlendiriyor.

 

Adabelen Tepesi’nde ilk kez zeytin ağaçlarına uzandı gözlerimiz, uyanışın öyküsünü dinledik demektedir.

 

Gece yıldızlarla aşık oldular. Kaplan dağının zirvesinde takıldı ülküleri, özlemleri. Oraya gidip geçmişin yaşayan Adabelen’ini özlememek mümkün mü? Mümkün mü o yolunda o kalp atışları yüzlerde tebessüm, kalpte kırık hüznü duymamak.

 

Yürek ezgileri türküleri. Hasretlerini söylüyor içleri. Kemanları, mandolinleri, sazları. Halayları. Ülkü oluşları. Gül bahçelerinde güneşi yaşadılar.

 

Gözleri, duyguları incir bahçelerinde. Pamuk toplayan elleri, emekleri, sevinçleri, iş içinde iş duyguları.

 

Mutlu oldular. Ülkü oldular Mustafa kemal Paşa oldular. Bu kez gittiğimde yıkılmış sıvaların duvarların, çatıların altında bir çan gördüm. Sanki dersten çıktılar, koşarak sevinçle tutuştular.

 

Muammer Özler hocam şiirlerinde görev yaptığı yarımada Datça’ya dek uzanmaktadır.

 

Teşekkürler, kendisine sağlıklı günler diliyorum.1944 yılında Muğla’nın Yatağan İlçesinin Şeref Köyü’nde doğuyor. 1961 ‘de Ortaklar Öğretmen Okulu’ndan mezrun oluyor. 1981 yılında Dokuz Eylül Üniversitesi Denizli Eğitim Yüksek Okulu’nda tamamladıktan sonra, . Uzun yıllar yöneticilik, öğretmenlik yapmıştır.

 

Sağlıklar diliyorum.