Mücbir sebepler

İşte yine bir araya geldiler.Kızdırdılar göğü. Bu sesler. Tanrım! Kulak tırmalayıcı. İçeri girsem sıkı sıkı kapatsam perdeleri. Görmesem maviliğin gitgide karardığını, kurşuni bir hal aldığını.

İçeri de giremiyorum ki… Kapatamıyorum ki tülü, perdeyi. Böyle iyi. Balkonda. Ya gelirsen ve göremezsen beni balkonda. Kapalı perdelere bakıp da evde olmadığımı düşünürsen, ne yaparım ben. Bu ayazda bekleyişimin sebebi sensin, bilesin. Hala duyabiliyorum içerdeki saatin tik taklarını.

“Tik tak… Tik tak… Tik tak… Gel bak… Gel bak… Gel bak…”

Zaman akıp gidiyor. Hala balkondayım. Rüzgar dil çıkarmış yalamış buz gibi yanağımı umurumda değil. Şimşekler çakıp duruyor korkmuyorum. Yıldırım düşme ihtimali yüzde… Önemli değil.

Öfke büyük. Kime bu kadar kızmış butlular, yıldızlar, güneş ve ay?

Yok, yok kızan ben değilim. Daha vakit var.Nasıl olsa geleceksin. Sen telaş etme buradayım ben, aynı adreste, aynı balkonda. İyi geliyor açık hava. Yeni değil evvel evvelden. Hiç değilse bir şey oturmuyor tam şurama. Kesik kesik olsa da nefes alıp veriyorum ya, bu da yeter.

Az kaldı sıtma görmemiş sesiyle gürleyecek birazdan kurşuni gökler. İşte, dememiş miydim başladı senfoni. Hayır, hayır korkmuyorum olacaklardan. İçeri girmeyeceğim. Israr etmeyin boşuna. İyi böyle. Yağmur mu başladı? Varsın olsun, şeker miyim eriyecek. İnattan değil tutumumun sebebi. Vallahi billahi değil. Sadece o gelecek. Beni, burada kendisini beklerken görsün. Tek derdim bu. Yoksa soğuktan yandı kulaklarım. Elimi değsem çıtır çıtır dağılıverecek gibi. Parmaklarım bile uyuştu ara sıra hohlayıp ısıtmaya çalışsam da. Ya burnumun ucu kocaman bir havuç gibi cansız. Yüreğim salkım saçak. Hava çok soğuk. Yine de yalnız onu, onu düşünmekten ala koyamıyorum kendimi.

O da ne?

Yağmur.

Damlalar… Damlalar… Damla…

Ay ne oluyor? Durun biraz.

ŞAP.

Nasıl da küstahça tükürdü yüzüme. Tükürülecek yüzüm mü var benim?

Buna katlanamam işte, girerim içeriye.

“Gel bak… Gel bak… Gel bak… Tik tak… Tik tak… Tik tak…”

13.07.2010